Recenzje i omówienia
315
kadry naukowej i wykorzystanie najnowszego oprogramowania do prowadzenia zajęć , ale też przypomniała , że „ archiwista cyfrowy ” powinien być wyposażony w szeroką wiedzę na temat funkcjonowania kancelarii i tradycyjnego obiegu dokumentu .
Kolejny tekst , autorstwa Marka Konstankiewicza ( Kompetencje w zakresie prawnych aspektów ochrony własności intelektualnej i dóbr osobistych w cyfrowym warsztacie archiwisty ), został poświęcony rozważaniom na temat potrzeby wprowadzenia zagadnień związanych z prawną ochroną dóbr niematerialnych do programów uniwersyteckich studiów archiwalnych . Autor przedstawił m . in . katalog dóbr niematerialnych chronionych przez prawo , a także postulaty dokształcania kadry archiwalnej w tym zakresie .
Göran Samuelssonw artykule pt . Teaching digital archive science at Mid Sweden University przybliżył projekt kształcenia archiwistów cyfrowych w oparciu o utworzone dla potrzeb edukacyjnych wirtualne archiwum , na zasób którego składają się dokumenty elektroniczne ( born digital records ) i zdigitalizowane ( digitized records ), a także zaprezentował przykładowe scenariusze zajęć i projektów realizowanych w ramach kształcenia archiwistów .
Magdalena Biniaś-Szkopek w artykule pt . Pierwszy polski internetowy program do nauki paleografii łacińskiej . IND – In nomine Domini ... ( garść refleksji ) opisała etapy prac związanych ze stworzeniem pierwszego polskiego programu do nauki paleografii łacińskiej , wzorowanego na rozwiązaniach europejskich w tym zakresie , przedstawiła funkcjonowanie i możliwości wykorzystania programu w e-learningu . Wykorzystanie Zintegrowanego Operacyjnego Systemu Informacji Archiwalnej ( ZoSIA ) podczas zajęć metodycznych w Insty tucie Historii UW zaprezentowała natomiast Alicja Kulecka ( Cyfrowe Archiwum Dydaktyczne : ZoSIA w Instytucie Historycznym UW ).
Część drugą , poświęconą naukom pomocniczym historii w edukacji archiwalnej , otwiera artykuł Tomasza Matuszaka , prezentujący podręczniki do nauk pomocniczych historii ( Rola i znaczenie podręczników do nauk pomocniczych historii w procesie kształcenia archiwistów ) i możliwości ich wykorzystania w nauczaniu archiwalnym . Istotną częścią tekstu jest fragment poświęcony roli tychże nauk w kształceniu studentów , przede wszystkim archiwistów . Autor podkreślił nierozerwalne związki archiwistyki z historią i jej naukami pomocniczymi , a także konieczność zachowania kursu tychże nauk w programach studiów i specjalności archiwalnych oraz potrzebę „ odkrywania i zastosowania nowych funkcji nauk pomocniczych historii ” ( s . 105 ). Podobne stanowisko przedstawiła Magdalena Biniaś-Szkopek w artykule pt . Dyplomatyka jako NPH w nauczaniu archiwalnym – wczoraj i dziś , wskazując na przykładzie dyplomatyki , iż wiele przedmiotów realizowanych w toku edukacji archiwalnej wywodzi się z nauk pomocniczych historii , a więc nauk pozwalających na poznanie źródeł historycznych .