Listy Feliksa Nowowiejskiego ( 1877-1946 )
219
Francji , Belgii , Włoszech i Tunezji ( Kartaginie ). Po ukończeniu w 1906 r . studiów muzycznych przez trzy lata przebywał w Berlinie z przerwami na koncerty , m . in . we Lwowie i Warszawie ( kwiecień 1906 r .).
Od września 1909 r . do wybuchu I wojny światowej pełnił funkcję dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego w Krakowie . Podczas pobytu w Krakowie angażował się w działalność koncertową , pedagogiczną , kompozytorską i społeczną . Latem 1914 r . opuścił Kraków i udał się do Berlina . Służył tam w armii pruskiej , grając w berlińskiej orkiestrze garnizonowej . Do czynnego życia muzycznego powrócił w grudniu 1918 r ., dając koncert w Berlinie .
Jesienią 1919 r . przeniósł się z Berlina do Polski . W 1920 r . udał się na tereny objęte akcją plebiscytową na Warmii i Mazurach , gdzie występował jako mówca i muzyk . Wykonywał koncerty propagandowe m . in . w Olsztynie , Kwi dzynie i Barczewie .
Prawdopodobnie w listopadzie 1919 r . osiadł w Poznaniu . W stolicy Wielko polski wpierw mieszkał w kamienicy przy ul . Stanisława Wyspiańskiego 12 , a od 1929 r . we własnej willi przy Alei Wielkopolskiej 11 .
W latach 1920-1927 pracował jako pedagog w Konserwatorium Po znańskim . Głównymi zajęciami , które prowadził , były gra na organach i nauka improwizacji . Ponadto wykładał przedmioty pomocnicze obowiązujące na wydziale muzyki kościelnej : kontrapunkt , harmonię , harmonizację chorału , instrumentację . Prowadził też orkiestrę szkolną . W 1927 r . zrezygnował z dalszej pracy pedagogicznej i poświęcił się głównie twórczości kompozytorskiej .
Podczas pobytu w Poznaniu zaangażował się w pracę z amatorskim ruchem muzycznym . Był założycielem i dyrygentem „ Chóru Narodowego ” ( od 1920 r .), kierownikiem artystycznym chóru męskiego „ Echo ” ( od 1922 r .), dyrygentem „ Chóru Nauczycielskiego ”, dyrygentem Miejskiej Orkiestry Sym fonicznej ( 1935-1939 ), działaczem Wielkopolskiego Związku Kół Śpiewa czych , prezesem Związku Chórów Kościelnych ( od 1926 r .) członkiem komisji artystycznych oraz jurorem konkursów i zjazdów śpiewaczych . W maju 1929 r . został dyrygentem połączonych chórów na I Wszechsłowiańskim Zjeździe Śpiewaczym w Poznaniu . W okresie międzywojennym koncertował w Polsce oraz za granicą ( m . in . w Londynie , Paryżu i Rzymie ).
Okres okupacji hitlerowskiej spędził w Krakowie , gdzie początkowo kontynuował komponowanie utworów muzycznych . W grudniu 1941 r . doznał wylewu krwi do mózgu połączonego z prawostronnym paraliżem , który oznaczał kres jego pracy twórczej . W sierpniu 1945 r . powrócił do Poznania .
Był członkiem honorowym The Organ Music Society w Londynie ( od 1931 r .). Otrzymał : I nagrodę stowarzyszenia The British Musician ( 1898 ), Nagrodę im . Giacomo Meyerbeera Prix de Rome za oratorium Powrót syna marnotrawnego i Uwerturę romantyczną ( 1902 ), Nagrodę im . Ludwiga van Beetho-