110 Jarosław Matysiak
cja osiągnięć naukowych , gospodarczych i kulturalnych ZSRR . Dlatego też , mimo dużej liczby członków 49 , frekwencja na spotkaniach dyskusyjnych i odczytach była niska , na co skarżyli się towarzysze z Komitetu Wojewódzkiego w Poznaniu . Szybko stało się jasne , że koncepcja przekonania poznańskich naukowców do nowego ustroju spełzła na niczym ( choć zdarzały się osoby , które bez zastrzeżeń zaakceptowały powojenną rzeczywistość ).
Autor zdaje sobie sprawę , że artykuł nie wyczerpał całości zagadnienia roli i znaczenia poznańskiego Klubu Demokratycznej Profesury w szerokiej akcji nakłaniania przez ówczesne władze przedstawicieli środowiska akademickiego Poznania , do pozytywnej akceptacji zmian politycznych i społecznych jakie zaszły w Polsce po II wojnie światowej . Działalność Klubu w Poznaniu , jak i na terenie całego kraju , nie jest jeszcze szczegółowo zbadana . Niech ten artykuł będzie swoistym zaczynem do podjęcia w tej kwestii dalszych szerokich badań .
Jarosław M a t y s i a k
Klub Demokratycznej Profesury w Poznaniu w latach ( 1949 ) – 1950-1953
Streszczenie
Artykuł przedstawia organizację i działalność Klubu Demokratycznej Profesury w Poznaniu w latach 1950-1953 . Funkcjonowanie Klubu było częścią planu władz komunistycznych , które po zdobyciu władzy w Polsce po II wojnie światowej dążyły do podporządkowania sobie szkół wyższych i kadry naukowej , nie tylko poprzez zarządzenia administracyjne , ale także poprzez działalność różnego rodzaju towarzystw , organizacji i stowarzyszeń , które miały za zadanie gromadzić wykładowców oraz badaczy i kształtować ich w duchu socjalistycznym . Za pomocą tych towarzystw i organizacji planowano uzyskać w środowisku akademickim przychylność i poparcie dla zmian , które zachodziły w kraju .
Autor omówił kulisy powstania Klubu Demokratycznej Profesury w Poznaniu , ukonstytuowanie się Zarządu oraz różne formy działalności stowarzyszenia : wykłady , odczyty , pogadanki , prelekcje , zebrania i posiedzenia dyskusyjne ( przeważnie dotyczące dorobku naukowego ZSRR i metodologii marksistowsko-leninowskiej ) oraz działalność socjalną na rzecz członków Klubu w okresie , kiedy przewodniczącymi byli profesorowie Uniwersytetu Poznańskiego - Stefan Błachowski i Zdzisław Kaczmarczyk .
49 Trudno dzisiaj jednoznacznie rozstrzygnąć , jakie motywy kierowały wstępującymi do
Klubu : możliwość intelektualnej dyskusji , czysty koniunkturalizm i szansa na skorzystanie z przynależnych członkom Klubu beneficjentów czy też chęć przypodobania się ówczesnym władzom .