Klub Demokratycznej Profesury w Poznaniu w latach ( 1949 ) – 1950-1953
101
znańskich szkół wyższych . W kwietniu 1951 r . Klub liczył przeszło trzystu członków , wśród których można wymienić tak znanych przedstawicieli poznańskiej nauki , jak : Janusz Deresiewicz – prawnik ; Antoni Horst – fizjolog i genetyk ; Witold Hensel – archeolog , mediewista ; Zbigniew Janowicz – prawnik ; Zdzisław Kaczmarczyk – historyk państwa i prawa ; Alfons Klafkowski – prawnik ; Kazimierz Miętkiewski – histolog ; Michał Sczaniecki – historyk państwa i prawa , oraz Stanisław Waszak – statystyk i demograf .
W podsumowaniu sprawozdania za pierwszy rok działalności Klubu , które przedstawił na Walnym Zebraniu w kwietniu 1951 r . przewodniczący prof . Stefan Błachowski , czytamy m . in . „ Na zakończenie mego sprawozdania pozwalam sobie zwrócić uwagę na to , że ubiegły rok sprawozdawczy był właściwie pierwszym rokiem funkcjonowania Klubu , okresem poszukiwania i tworzenia form dla działalności Klubu . Obecnie , kiedy uporządkowane zostały liczne i nie zawsze łatwe sprawy administracyjne , kiedy Klub ustalił się w wyraźnych formach organizacyjnych i gdy liczba członków wzrosła do pokaźnej liczby 325 , wyrażam nadzieję , że nowemu Zarządowi , który na dzisiejszym Walnym Zebraniu zostanie wybrany , uda się rozwinąć działalność Klubu na szerszą , niż dotychczas , skalę ku zadowoleniu i pożytkowi wszystkich jego członków ” 15 .
Wydawać by się mogło , że jak na pierwszy rok istnienia nowo powstałego towarzystwa , ze względu na liczbę wygłoszonych referatów oraz na liczbę członków , działalność Klubu można by uznać za satysfakcjonującą .
Odmienne zdanie w tej kwestii miał Wydział Oświaty Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Poznaniu . W Ocenie pracy Klubu Demokratycznej Profesury w Poznaniu z maja 1951 r . Komitet Wojewódzki zarzucał Zarządowi realizowanie w sposób niedostateczny zadań stojących przed Klubem . Zdaniem autora Oceny przyczyny tego stanu rzeczy były dwie : zły styl pracy Zarządu Klubu oraz brak opieki i kontroli tak ze strony Centralnego Komitetu Koordynacyjnego , jak i - przede wszystkim – ze strony egzekutyw POP przy wyższych uczelniach 16 .
„ Zebrania Klubu odbywały się przeważnie przy obecności połowy lub mniej członków . Zarząd nie miał opracowanego długofalowego planu pracy , działał od wypadku do wypadku . Program działalności Klubu nie był realizowany . Bezplanowy i często doraźny dobór tematyki referatowej na posiedzeniach wpływał ujemnie na frekwencję członków . Przy ogólnej liczbie
15 PANAWOP , Materiały Stefana Błachowskiego , Sprawozdanie Przewodniczącego Klubu
Demokratycznej Profesury w Poznaniu za czas od 1 kwietnia 1950 do 24 kwietnia 1951 złożone na Walnym Zebraniu Klubu w dniu 24 IV 1951 r ., k . 11 .
16 APP , KW PZPR w Poznaniu , sygn . 3325 , Ocenia pracy Klubu Demokratycznej Profesury
w Poznaniu , k . 60 .