216
Sympozja, zjazdy, konferencje, sprawozdania naukowe
nej Doroty Sybilli („Die liebe Dorel”. Dorota Sybilla, księżna na Brzegu i Legnicy
i jej polska legenda). Dr Agnieszka Jakuboszczak (UAM) ukazała kulisy ślubu
Marii Leszczyńskiej z królem Francji Ludwikiem XVI, opierając swój wywód
o francuskie dokumenty i okolicznościową literaturę, często bezlitosną dla
córki króla-wygnańca (Aby zostać matką królów. Wizerunek Marii Leszczyńskiej
w jej dokumentach ślubnych). W następnej sesji przedstawione zostały postaci kobiet, które wybrały życie konsekrowane, oraz ich działalność na rzecz
Kościoła i wiernych. Joanna Kasprowicz (Uniwersytet Zielonogórski) przedstawiła dwie księżne, które ufundowały klasztory klarysek w Wielkopolsce
i na Śląsku: błogosławioną Jolantę – żonę Bolesława Pobożnego, i Annę – żonę
Henryka Pobożnego (Błogosławiona Jolenta i księżna Anna – fundatorki klasz
torów klarysek w Wielkopolsce i na Śląsku). Wątek ten kontynuowała dr Anna
Sutowicz (Wrocław). Omówiła ona problem funkcjonowania żeńskiej wspólnoty klarysek we Wrocławiu w zderzeniu z silniejszym klasztorem franciszkańskim i władzami miejskimi w dobie przemian religijnych na przełomie
XV i XVI w. (Dzieje pewnego konfliktu. Klaryski wrocławskie w obronie swojej toż
samości religijnej na przełomie epok). Dr Alojzy Pańczak OFM przedstawił losy
wschowskich bernardynek, które działały we Wschowie w czasie, gdy luteranizm zdobywał w mieście coraz liczniejszych zwolenników (Bernardynki we
Wschowie 1505-1592). Na zakończenie tej sesji Jolanta Pawłowska (Wschowa)
opowiedziała o siostrze elżbietance, która pamiętana jest nadal przez starsze
pokolenie wschowian. Iwona Maria Anna Król zaskarbiła sobie dobrą pamięć
i wdzięczność mieszkańców Wschowy, lecząc ich i pielęgnując w ostatnich
latach II wojny światowej i oraz ratując przez zniszczeniem kościół parafialny (Bohaterka w habicie elżbietańskim. Iwona Maria Anna Król CSSE). Obrady popołudniowe zdominowały wystąpienia odnoszące się do wizerunku kobiet
utrwalonego w zabytkach sztuk plastycznych i literaturze. Liczne z nich to
obiekty funeralne, będące dowodem kruchości kobiecych żywotów, zwłaszcza w okresie okołoporodowym. Justyna Bąk (Uniwersytet Wrocławski) w referacie Pomiędzy grzechem a pięknem. Kobieta i melancholia w kulturze staropol
skiej na podstawie źródeł z terenów Wielkopolski ukazała literacki obraz cierpienia
kobiet po stracie dziecka, męża, rodziców. Inną perspektywę wyrażenia intymnych częstokroć uczuć przyjęła Anna Kulińska (Leszno), analizując treści
zawarte w zachowanych portretach trumiennych i płytach epitafijnych, dokumentujących losy kobiet z rodziny Szlichtyngów (Pamiątka wieczna nigdy
nie ustaje... Refleksje nad losem kobiet z rodziny Szlichtyngów na podstawie związa
nych z nimi atrefaktów z XVII i XVIII wieku). Dr Katarzyna Sanocka-Tureczek
(Muzeum Lubuskie im. Jana Dekereta w Gorzowie) potraktowała kobiece płyty nagrobne, znajdujące się na Staromiejskim Cmentarzu Ewangelickim we
Wschowie, jako materiał do analiz ilościowych i jakościowych życia kobiet –
reprezentantek elit siedemnasto- i osiemnastowiecznej Wschowy (Kobieca
codzienność na przykładzie płyt nagrobnych z lapidarium we Wschowie). Marta
Małkus (Muzeum Ziemi Wschowskiej) podjęła się niełatwego zadania skon-