Przegląd Archiwalno-Historyczny 1 (2014) | Page 206

206 Michał Janeczek (1633-1700) był pisarzem, który wzbudzał kontrowersje z powodu swych po­ glądów mariologicznych. Drukowane listy Hugona Grotiusa (1583-1645) do Israela Köhne-Jaskiego (1573-1641) otwierają klocek oznaczony sygnaturą 01.G.65. Korespondencja powstawała w języku łacińskim. Na zasadzie gatunkowego pokrewieństwa dołożono tu jeszcze zbiór listów różnych osobistości słanych do poety Martina Opitza oraz tzw. varia, czyli pisma prywatne o różnej proweniencji. Wszystkie druki ukazały się w 1670 r. w gdańskiej oficynie Davida Friedricha Rhetego. Ciekawą pozycją jest dwuczęściowy zbiór wierszy Deutsche Poemata… (sygn. 01.E.25) autorstwa Martina Opitza (1597-1639). Urodzony w Bolesławcu Śląskim poeta i  teoretyk literatury podkreślał znaczenie języków narodo­ wych, a  jego twórczość odznaczała się kunsztowną formą. Przedrukowane w Gdańsku przez Andrzeja Hünefelda dzieło liczy łącznie ponad 950 stron w formacie in octavo. Wśród utworów z kręgu literatury pięknej z pewnością warto wymienić znane dzieło Torquata Tassa (1544-1595) pod tytułem Goffred abo Jeruzalem wy­ zwolona… w  przekładzie Piotra Kochanowskiego (1566-1620). Edycja, którą posiada Archiwum Państwowe, pochodzi z krakowskiej oficyny Franciszka Cezarego z roku 1687; nadano jej sygnaturę 01.E.29. Oprawione w białą skó­ rę dzieło włoskiego poety jest dość mocno zniszczone: wiele kart (od począt­ ku do I5) zostało uszkodzonych najprawdopodobniej przez gryzonie, a nie­ których w ogóle brakuje w książce. Andrzej Węgierski (1600-1649), rektor leszczyńskiego gimnazjum i  zna­ ny historyk reformacji, opublikował w 1646 r. w gdańskiej oficynie Andrzeja Hünefelda modlitewnik składający się z trzech części, z których każda posiada własną kartę tytułową. Egzemplarz archiwalny o sygnaturze 01.H.3 ma dość poważny defekt, ponieważ w części pierwszej zatytułowanej Kaznodzieja osob­ ny… brakuje początkowych 25 kart. Pozostałe dwie części  – Kaznodzieja do­ mowy… i Kaznodzieja zborowy… – są kompletne. Dzieło Węgierskiego zawie­ ra liczne szczegóły naświetlające poglądy religijne i społeczne braci czeskich. Pewnego rodzaju modlitewnikiem jest także Heilige Übungen… przetłu­ maczony na język niemiecki przez Samuela Arnolda (1675-1711), duchow­ nego Jednoty i rektora leszczyńskiego gimnazjum. Dzieło to miało trzy wy­ dania; edycja leszczyńska z  1717  r., przygotowana przez warsztat Michała Wawrzyńca I Pressera, była drugą z kolei. Archiwum Państwowe posiada eg­ zemplarz szczególny (sygn. 01.H.1), albowiem według informacji zamieszczo­ nej na drugiej karcie przedtytułowej recto, służył on do sporządzenia korekty na potrzeby następnego wydania z 1748 r. (Bickerich, autor notki, twierdzi, że podjął się jej Christian Sitkowski). Istotnie, wszystkie karty zadrukowane zo­ stały przedzielone pustymi, na których zaznaczono błędy w tekście. Niestety, w omawianym egzemplarzu brakuje końcowych stronic. Jedną z ostatnich publikacji wydrukowanych w Lesznie w XVIII w. był podręcznik do nauki łaciny autorstwa Jana Sereniusza II Chodowieckiego