18
Magdalena Heruday-Kiełczewska
kowej. Uniwersytet zapytał o zdanie Komitet Wojewódzki, ten jednak w liście
do Rektora uznał cenę za zbyt wygórowaną34. Sprawa w tym miejscu utknę
ła. Powracała ona jeszcze kilkakrotnie, jednak ostatecznie nie została zrealizo
wana. Warto nadmienić, że w 1925 r. Komisja Rozbudowy Miasta Poznania
stwierdziła, że „nie zalecałoby się przekazywać gruntu fiskalnego na własność
Uniwersytetu”35. W 1936 r. Komitet Wojewódzki znajdował się już w stanie
likwidacji i miał wówczas przekazać prawa do budynku Uniwersytetowi36.
Okazuje się jednak, że do tego nie doszło, jeżeli w 1938 r. Uniwersytet zwracał
się do Ministerstwa Wyznań i Oświecenia Religijnego z prośbą o wznowienie
sprawy sprzedaży gruntów przy Wałach Leszczyńskiego 637.
Nie był to jedyny budowany w tym samym czasie akademik. Równolegle
powstawał dom na Sołaczu, który również zaprojektował Sławski, prze
znaczony dla studentów Wydziału Rolniczo-Leśnego. Pośpieszne budowa
nie domu akademickiego i nieuregulowanie prawne jego sytuacji wynikało
przede wszystkim z konieczności szybkiej odpowiedzi na zapotrzebowanie
na kwaterunek dla studentów i chęci zadbania o nich. Zapotrzebowanie takie
wynikało z dużej liczby młodzieży przyjezdnej. To z kolei może świadczyć
o popularności poznańskiej uczelni. Biorąc pod uwagę, że na studiowanie
potrzebowano wówczas sporo pieniędzy ze względu na wpisowe oraz płat
ne egzaminy, popularność ta jest dowodem na pragnienie zdobywania wie
dzy w odrodzonej Polsce.
Po wojnie Wały Leszczyńskiego otrzymały nazwę ul. Stalingradzkiej,
przemianowanej po 1989 r. na aleję Niepodległości. Dom akademicki dostał
imię Hanki Sawickiej, z którego została dzisiaj po prostu „Hanka”. Akademik
ten wpisał się na trwałe w życie uniwersyteckie i panoramę Poznania, do dziś
goszcząc w swoich murach studentów.
34 Działalność
Poznańskiego Komitetu, s. 48-49.
s. 50.
36 Archiwum UAM, sygn. 15/303, Rektorat, Budowa domu akademickiego UP 1930-1939,
1 maja 1936 r.
37 Tamże, 25 września 1938 r.
35 Tamże,