118
Zbigniew Chodyła, Marian Drozdowski, Zofia Sprys
W drukowanych recenzjach tej pracy (Karola Górskiego i Marii Boguckiej)
zgodnie podkreślono, że Dworzaczkowa pierwsza spośród badaczy polskich
podjęła się ponownego przebadania całej spuścizny rękopiśmiennej dziejo
pisarstwa gdańskiego i krytycznej jego analizy w świetle dotychczasowego
dorobku nauki niemieckiej i własnych ustaleń, uznając jej tezy za szczegól
nie cenne dla przyszłych badaczy dziejów historiografii gdańskiej i pomor
skiej i w ogóle Pomorza w XV i XVI w. Wysuwając postulaty uzupełnień treści
(np. o ukazanie stosunku kronikarzy gdańskich do zagadnień rozwoju sta
nowego i swobód stanowych, braku solidarności Gdańska z innymi stanami,
wynikającej z jego egoistycznej polityki) i zwracając uwagę na zbyt pobież
ne potraktowanie kroniki Bażyńskich, którzy stojąc na czele stanów pruskich,
prowadzili jakby własną kancelarię, a także na pominięcie zapisek Jana IV
biskupa pomezańskiego, które stanowią analogię do „memoriale” Łukasza
Watzenrodego, oraz potrzebę dokonania korekt w zakresie pewnych sformu
łowań, podniesiono wysoką wartość merytoryczną pracy. Górski stwierdził
nawet „[…] że wkładając ogromny trud w swą rozprawę Autorka nie powie
działa wszystkiego, co by powiedzieć mogła i umiała”. Recenzenci, wyraża
jąc pewne uwagi odnośnie do warsztatu (jak np. Górski o zaniechan