10
Magdalena Heruday-Kiełczewska
szybko zaczęła borykać się z trudnościami lokalowymi. Rosła potrzeba po
mieszczeń dydaktycznych, mieszkań dla pracowników oraz schronienia dla
studentów4. Zaczęły zapadać decyzje o budowie kolejnych gmachów dla ka
tedr, które potrzebowały tego najbardziej. Walczono również o pozyskanie
budynków należących do miasta, takich jak zamek cesarski, które mogły po
mieścić sale wykładowe. Wybudować trzeba było również domy akademic
kie dla studentów spoza Poznania. To jednak nie było wcale proste.
W 1923 r. powołano organizację, która miała odegrać znaczącą rolę w roz
wiązaniu problemów bytowych studentów. Poznański Komitet Wojewódzki
do Spraw Pomocy Polskiej Młodzieży Akademickiej reprezentował wszyst
kie warstwy społeczne5. Na jego czele stanął wojewoda poznański – Adolf hr.
Bniński. Jako cele komitetu uznano:
„a) akcję mającą na celu zakładanie Kół Akademika.
b) zasilanie produktami żywnościowymi kuchni Bratniej Pomocy, co
wpływało na obniżenie ceny wydawanych posiłków.
c) bezpłatne pomieszczanie niezamożnej Młodzieży w czasie wakacyj
nym na letniskach i prowadzenie kolonij letnich.
d) organizowanie wes pół z Młodzieżą imprez dochodowych m.in. »Ty
godni Akademika«.
e) subwencjonowanie organizacyj samopomocowych i udzielanie indy
widualnych doraźnych zapomóg.
f) wybudowanie »Domów Akademickich«”6.
Punkt ostatni uznano za najważniejszy postulat do zrealizowania, pod
kreślając, że Poznań nigdy nie miał wyższej uczelni, toteż brakowało odpo
wiednich budynków, odmiennie niż w innych miastach uniwersyteckich,
gdzie takie domy istniały od dziesiątków lat i były zamieszkiwane z poko
lenia na pokolenie. Pomysł wybudowania od razu jednego dużego akade
mika padł już na spotkaniu założycielskim Komitetu w październiku 1923 r.
W rok później prezes Komitetu zwrócił się do Wydziału Robót Publicznych
przy Urzędzie Wojewódzkim, aby wykonano kosztorys budynku, który
mógłby pomieścić około trzystu studentów. Z Poznańskiego Komitetu wyło
nił się Komitet Budowy Domu Akademickiego w Poznaniu, na czele którego
stanął prof. Adam Wrzosek. Pozostawało jeszcze wybrać teren pod budowę
domu. Komitet Poznański za dogodne miejsce uznał poforteczne grunty przy
Wałach Leszczyńskiego7.
4 P. Hauser, T. Kotłowski, Uniwersytet Poznański w latach 1923-1939, w: Alma Mater Posna
niensis, s. 141.
5 Działalność Poznańskiego Komitetu do spraw pomocy Polskiej Młodzieży Akademickiej w latach
1923-1934, Poznań 1935, s. 5.
6 Tamże, s. 12.
7 Tamże, s. 23-24.