WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
bepaalde trillingsfrequentie, zo ook een orgaan. De mate van bewustzijn, van informatie die in een orgaan besloten ligt, sluit nooit precies aan omdat we allemaal verschillend zijn.
Ik heb geen enkel oordeel over mensen die daar wel voor kiezen. Ik kan me voorstellen dat je als je een jonge moeder bent met jonge kinderen je daar heel anders tegenaan kijkt. Omdat je er voor je kinderen wilt zijn. De vraag is vooral: “Wat klopt er op jouw levensweg?” Dat is voor iedereen verschillend. Je kunt daar pas goed naar kijken als je beide kanten kent en weet hoe het hele proces in zijn werk gaat.
Hoe ben jij met dit thema in aanraking gekomen?
Ik ben jarenlang werkzaam geweest in een hospice. Het stervensproces is mijn werk. Ik kwam erachter dat hersendood een afspraak is, een definitie. Als je hersendood bent, ben je dood zegt men, terwijl dat niet klopt. Een heel groot deel (97%) van je lichaam functioneert nog. Als iemand hersendood is verklaard en organen worden voor transplantatie aangeboden dan wordt iemand aan de beademing en de medicatie gehouden omdat de organen goed moeten blijven. Je kunt geen levende organen uit iemand halen die al dood is. Dat principe geeft aan dat iemand nog leeft. Voor mij druist dat in tegen een ongestoord stervensproces. Het boeide mij en ik ben me er steeds meer in gaan verdiepen. Ik kwam er al snel achter dat de voorlichting eenzijdig is. Het verwarrende is dat er wordt gesproken over postmortale orgaandonatie. Dat impliceert dat de donatie na de dood zou zijn, maar dat klopt dus niet. De verwachting dat iemand gaat sterven is er wel. Natuurlijk zijn er mensen die in dat stadium vinden dat ze niets meer aan hun organen hebben en dat is hun goed recht, maar ik betwijfel of mensen weten wat dit voor hen betekent als ze er echt voorstaan.
Kan je iets vertellen over het werk dat je doet voor de Stichting Bezinning Orgaandonatie?
Ik ben adviseur bij de Stichting Bezinning Orgaandonatie. Mijn bijdrage houdt verband met mijn expertise op het gebied van het stervensproces en met het boekje ‘Een andere kijk op orgaandonatie’ dat ik heb geschreven. Deze stichting doet al vele jaren goed werk en richt zich op onafhankelijke voorlichting, maar het is een lange weg. Was het voorheen een thema dat maar moeizaam bespreekbaar was, we zien nu dat er een andere tendens is. Er is het afgelopen jaar plotseling iets veranderd. Toen het wetsvoorstel voor een Automatisch Donor Registratiesysteem van Pia Dijkstra (D66) werd aangenomen door de 2e kamer, is er een enorme reactie gekomen. Binnen twee dagen trokken 4.500 mensen die al donor waren hun toestemming in. Ongeveer 19.000 nieuw geregistreerden liet weten hun organen niet te willen afstaan. Ik ben tegen het systeem dat je automatisch donor wordt tenzij je zelf aangeeft dat je dat niet wilt. Ik vind dat een te grote inmenging van de overheid over vraagstukken waar de overheid niet over gaat. Dit zijn zulke grote thema’s waar mensen echt zelf over na moeten denken. Het is een gevoelig onderwerp. Het gevolg van het wetsvoorstel was wel dat er een opening is gekomen om bewuster met orgaandonatie om te gaan. De vraag die iedereen zich zou moeten stellen is “Help je een ander met het geven van een orgaan?”