Piet Hurkmans is van huis uit documentairemaker. Hij maakte met name ‘human interest’ documentaires over drijfveren van mensen in ‘binnenwerelden’ waar je als buitenstaander niet zo snel komt. Piet werkte de afgelopen jaren als trainer en coach en is o.a. gespecialiseerd in de kracht van verhalen. Hoe verhalen mensen in organisaties kunnen helpen om transformatie en vernieuwing teweeg te brengen. Piet’s zienswijze richt zich op wat mensen wél kunnen, op hun talenten en ervaringen. Zijn visie stoelt op het (her)ontdekken en inzetten van het ware potentieel van mensen, door met hen samen hun authentieke verhalen ‘op te graven’ en nieuwe verhalen te creëren die hen bekrachtigen.
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
en daarmee alles onder controle. Nou ja, ‘alles’?
Inmiddels zit ik een week later op weer zo’n paradijselijke plek in de tweede retreat, omringd door alleen vrouwen. De teacher Jasmine beweegt haar lichaam soepel in bochten waarvan ik zeker weet dat ik ze nooit zal kunnen maken. In deze retreat is vooral veel aandacht voor het oprekken van het bindweefsel. “Door het stretchen van de spieren komen spanningen en stress los,” zegt Jasmine. “Zo maak je ruimte voor de prana, de levensenergie.”
De bergachtige omgeving is betoverend, de gastvrijheid, de vegetarische maaltijden en de Ayurvedische massages tussendoor weldadig, het strand op 5 minuten lopen een verademing. Toch lukt het me niet er volledig van te genieten. Mijn lijf begint steeds meer te protesteren tegen de oefeningen die Jasmine in hoog tempo instrueert. “Piet, waarom doe je jezelf dit aan?” echoot een innerlijke stem. “Wat kwam je ook al weer doen op Ibiza? Is dít jouw idee van vakantie?” Ik begin weerstand te voelen. “Waar is de grens, Piet? Wanneer is het genoeg? Word je hier nu écht gelukkig van?” vraagt mijn eigen bemoeial zich af.
Op de ochtend van de vierde dag ontwaak ik in mijn AirBnB appartementje op een steenworp van de yoga locatie. Ik probeer op te staan en ervaar zoveel pijn dat dit amper lukt. Mijn hele lijf doet letterlijk zeer. Voor het eerst die vakantie kíjk ik echt naar mijn navel, die rustig op mijn adem op en neer deint. “Genoeg,” zeg ik hardop. “Het is genoeg. Ik stop ermee, met al dat gestretch. Dit is niet goed voor me nu. Ga iets leuks doen, man.” Ik stuur een bericht aan Jasmine dat ik niet meedoe met de sessies en later zal aanschuiven bij de brunch. Er valt een last van me af. Ik douche, gooi een nog ongelezen boek in mijn tas en stap in mijn huurauto. Als ik de motor wil starten, ontvang ik een bericht van een dierbare vriendin. Ze stuurt me een song van een bijzondere zangeres Ayla Schafer. Ik rijd door de olijfboomgaarden op weg naar Aguas Blancas, één van de vele pittoreske strandjes op het eiland. Ik luister over de boxen van de autoradio naar Ayla’s lied Adama: “The Ocean is the beginning of the earth. All life comes from the sea……”
Ik bereik mijn bestemming: ’Aigües Blanques’ duidt de richtingaanwijzer in het Catalaans aan. De tijd lijkt stil te staan in het houten strandtentje. Ik bestel een dubbele espresso en tuur over de zee. Ik besluit niet alleen te stoppen met de yogasessies hier. Ik zie dat ik jaren bezig ben geweest met onophoudelijk inspiratie van buiten naar binnen te halen. Het is geloof ik tijd om het om te draaien en te kijken wat er in mij leeft en dát naar buiten te laten komen. Na anderhalve week yogasessies sla ik eindelijk mijn vakantieboek 'Een Odyssee' open en haal diep adem.
Foto: Maurice Jager