WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
vaak maar op weinig evidence-based kennis gestoeld is. Toch is de arrogantie in de revalidatiegeneeskunde enorm, en is de bereidheid om kennis toe te laten en aan te nemen van buitenaf zeer gering tot nihil.
Waar komt jouw fascinatie met voeding vandaan?
Van mijn moeder. Toen ik in de tachtiger jaren een dwarslaesie kreeg en in een rolstoel terechtkwam, was er weinig tot geen kennis over de gevaren van zitten en dwarslaesie en veroudering, en al helemaal niet (nu nog steeds niet) over zitten/dwarslaesie & voeding.
Ik had geluk. Mijn moeder verdiepte zich in werkelijk alles wat een zittend leven voor mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid zou betekenen. Ze volgde cursussen op het gebied van gezonde voeding en gooide vervolgens in één klap ons eetpatroon om. Het was voor haar gewoon een logische kwestie: veel zitten betekende drastisch anders gaan eten, om toekomstige gezondheidsellende voor te zijn en ervoor te zorgen dat ik op een vitale, fijne, mooie manier ouder kon worden. Dag in dag uit bracht ze trouw pannetjes met eten naar het revalidatiecentrum, waar ik vijf jaar lang intern verbleef. Zij begreep toen al dat het niet logisch was om als zittend mens op dezelfde manier te blijven eten als ik daarvoor deed, en dat dit op termijn onherroepelijk tot problemen zou leiden.
Door onze manier van eten was ik, ondanks dat ik vanaf mijn elfde alleen nog maar zat, altijd vrolijk, superslank en gezond, en zag ik er eigenlijk opvallend gezonder uit dan andere kinderen in de revalidatiecentra waar ik jarenlang verbleef; zo opvallend zelfs dat ouders van de andere kinderen mijn moeder regelmatig vroegen: ‘hoe kan het, dat Annemarie zoveel levensspirit heeft, er zoveel beter uit ziet dan mijn zoon of dochter en dat ze zo slank blijft?
Mijn moeder probeerde ze dat wel uit te leggen maar veel mensen namen dat in die tijd niet al te serieus. Het werd een beetje weggewuifd als ‘extreem alternatief’. Maar dat was het allerminst; wat zij deed was bijzonder intelligent, extreem vernieuwend en vooruitstrevend.
Welke transformatie heb je zelf ondergaan na het overstappen op gezonde voeding? (en je eigen SSD).
Gezond eten deed ik, door mijn moeder, dus al vanaf mijn vroege jeugd, maar op een zeker moment ben ik echt een voedingswetenschap-nerd geworden. Er gebeurde in de afgelopen 30 jaar enorm veel op het gebied van de werkelijke voedingswetenschap. Er werden talloze wetenschappelijke onderzoeken, gepubliceerd in toonaangevende wetenschappelijke tijdschriften, zoals onder andere American Journal of Clinical Nutrition, The American Dietic Association, Diabetes Care, PLoS ONE, Nutrients en Journal of Geriatric Cardiology die de, niet meer te negeren, link aantonen tussen de consumptie van vlees en zuivel en het verhoogde risico op diabetes en hart- en vaatziekten – iets wat mijn grootste gezondheidsrisico’s zijn als vrouw in rolstoel. Ik vond die hele tak van wetenschap dan ook steeds interessanter en spannender worden.
Daarbij kwam dat ik, zo ongeveer rond mijn 45ste, begon te voelen dat gezond en vitaal ouder worden met een beperking bepaald geen sinecure is. Zelfs voor mij niet, iemand die haar leven lang al gezond en vegetarisch at.