Liefde is van vlees en bloed
Sinds we uit liefde mogen trouwen of samenwonen en niet meer omdat onze vader of de Vader die in de hemelen zijt dat zegt, is het er absoluut leuker op geworden, maar zeker niet makkelijker. Nu ik dat zo formuleer: waar je vroeger simpelweg je berenvel naar binnen gooide bij de man die de meeste mammoets ving, bemoeit tegenwoordig inderdaad ook de Belastingdienst zich er nog mee. We verlangen en zoeken allemaal naar liefde en proberen naar goed Westers concept de liefde te begrijpen. Dat brengt heus wel enig inzicht, maar zoals Elisabeth Debold in haar artikel stelt, wordt liefde zo een abstractie en wat mij betreft daarmee iets buiten onszelf.
We verliezen ons in beelden en verwachtingen en we vergeten dat de liefde die we ervaren meestal via personen tot ons komt: via die man of vrouw naast je op de bank, via je eigen ervaring. In plaats van de abstractie te willen begrijpen, kunnen we beter de kwaliteit van liefde gaan ervaren en er in verbinding met elkaar handen en voeten aan geven. Dat is nog uitdagend genoeg, uitdaging kunnen we alvast als een kwaliteit van de liefde beschouwen.
Liefde is….
Wat zou, voorbij relatief kleine dingen als een uitdaging of een gelukzalig gevoel, de ultieme kwaliteit van liefde kunnen zijn? Het meest verpletterende antwoord dat ik ooit kreeg, is: 'liefde is de kracht in de kosmos die alles in zijn baan houdt. De kosmos dijt dagelijks verder uit, toch blijven Mars en Venus doorgaans zonder botsingen in hun baan.' Voor elke ster die tot stof vergaat, ontstaan vele nieuwe en daar is gewoon plek voor. Ik begrijp niet hoe dat kan, maar misschien is het enige wat ik moet weten: het gebeurt, het is simpelweg.
Nog zoiets: stelt die kracht die dit bewerkstelligt allerlei voorwaarden? Nee. Omgekeerd: ooit een ster horen zeuren dat zijn plek in de Melkweg hem niet zint? Ook al niet. Het gebeurt, het is simpelweg. Er is niet alleen een kracht in de kosmos die alles in zijn baan houdt, deze kracht doet dat ook nog eens onvoorwaardelijk. Tot zover het voor mijn ervaring grootst mogelijke perspectief op liefde. Voor we er nu alsnog weer hogere wiskunde van maken, even terug naar de mensenwereld.
Natuurlijk hoor je mij niet beweren dat het bovenstaande het enige ware perspectief op de kwaliteit van liefde is. Ik kan je alleen maar uitnodigen om zelf te onderzoeken wat voor jou die kwaliteit is, omdat het in mijn ervaring de moeite waard is gebleken. Je richten op de kwaliteit van liefde, in plaats van op de abstractie, zal je actief deelgenoot maken van de ervaring en de verspreiding van liefde. Het maakt het ook mogelijk om meer reële verwachtingen omtrent de liefde te hebben.