Is scheiden te makkelijk?
Bij scheidingen loopt het systeem achter. Hoe mensen in relaties staan, is al veel verder dan hoe mensen uit elkaar gaan. Je kunt in 1 seconde ja zeggen en je bent in drie jaar tijd een paar duizenden euro’s lichter. Dat is heel krom. Ik denk dat daar nog veel over te bespreken valt in de maatschappij.
Mensen denken vaak dat scheiden te maken heeft met te snel opgeven of te weinig moeite doen voor elkaar. Ik weet, door alle gesprekken met ouders en kinderen, dat je nooit zomaar uit elkaar gaat. Het is nooit dat mensen er even genoeg van hebben, het is nooit vanuit gemakzucht, zeker niet als er kinderen bij betrokken zijn.
Dat maakt het een gevoelig onderwerp. Dat kleurt ook het beeld van wat een goede relatie is. Aan de andere kant wordt er ook te vaak bij elkaar gebleven voor de kinderen. Kinderen merken dat doordat er ruzie is aan tafel of doordat er nooit samen gegeten wordt. De spanningen zijn voelbaar voor hen. Ik ben niet tegen scheiden, maar ik ben wel tegen het bij elkaar blijven voor de kinderen als dat er niet meer inzit.
Wat ik doe, is kijken naar wat de beste situatie voor het kind kan zijn. Het is belangrijk dat je gelukkige ouders hebt die in de toekomst uiteindelijk een gelukkige relatie aan kunnen gaan met iemand anders, in plaats van dat ze diep ongelukkig bij elkaar zitten. Er zijn onderzoeken die uitwijzen dat het belangrijk is dat ouders juist bij elkaar blijven. Ik betwijfel of dat echt waar is. Ik denk niet dat het een veilige en stabiele haven voor een kind is. Ik heb daar teveel voorbeelden van gezien die laten zien dat het anders werkt.
De ideale scheiding bestaat niet.
Er is niet een formule te bedenken die vertelt wat de ideale scheiding, het ideale gezin, of het samengestelde gezin 2.0. is. Ik lees het weleens, maar het bestaat niet. Dat is voor iedereen anders. Iedereen heeft zijn of haar eigen waarden, normen, overtuigingen en zijn of haar eigen geschiedenis. Sowieso bestaat de ideale scheiding nooit.
Fotografie: Ghislaine Boon | Interview: Carla de Ruiter