WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
Aan de ene kant:
Het reguliere onderwijs. Er zijn steeds minder volwassenen die dat nog willen geven op de huidige manier, in de huidige context. Ook zijn er steeds minder kinderen en jongeren die er nog aan willen deelnemen. Een groeiende groep weigert om er nog heen te gaan en van degenen die er wel aan deelnemen is een zeer groot deel ziek, ongelukkig en ontevreden.
Aan de andere kant:
Particuliere experimenten met andere vormen van onderwijs. De wachtlijsten zwellen aan, de scholen groeien als kool. Ouders, docenten en studenten zijn over het algemeen zeer enthousiast. Toch blijven regeringsleiders en beleidsmakers maar vasthouden aan ons achttiende-eeuwse, aftandse systeem.
Waarom?
Omdat hier sprake is van een grote blinde vlek. Een blindheid die diep in de conditionering van veel volwassenen zit. Want hoe kun je onderscheiden wat er aan de hand is wanneer je niet in de gaten hebt dat jij deel bent van het probleem? Dat je niet meer opmerkt hoe jij door ons onderwijssysteem gevormd en gestuurd bent, zodanig dat je nu niet anders weet dan dat hoe het nu gaat is zoals het moet gaan, want zo ging het bij jou immers ook? Dat jij de normen en waarden van ons onderwijssysteem diep in je eigen systeem hebt opgenomen, al was het alleen maar omdat je er een jaar of 11 tot 15 (of meer) in hebt doorgebracht in een tijd van je leven dat je nog midden in je ontwikkeling tot persoon zat? Dat het jou niet lukt om je ogen te openen en te zien wat er aan de hand is?