Pioniers Magazine juli/ aug/ sept 2017 Thema: Dualiteit | Page 11

Ik dacht dat ik droomde!

Mijn favoriete foto is de foto van Mathilde. Zij zit op de school van mijn kinderen. Mathilde is een prachtig kind met een bijzondere, lieve en open uitstraling. Ik wilde graag een keer een foto van haar maken om dat vast te leggen. Haar moeder vond dat ook leuk en ik maakte haar foto tegen een deur bij haar school. De ouders van Mathilde zijn bevriend met de familie van Rechteren van het kasteel Rechteren in Dalfsen. Toen deze familie mijn foto’s zag, vroegen ze me even later om te exposeren, samen met nog een andere fotograaf, in de stallen bij het kasteel. Die twee dagen waren enorm bijzonder. Ik dacht echt dat ik droomde! 3500 mensen die naar je foto’s komen kijken en ik heb veel mensen gesproken die echt geraakt waren door de beelden die ik heb vastgelegd.

Momentopname

Zo maakte ik een foto van een zwangere collega bij de IJsselcentrale in Zwolle. Ik had haar op een krukje gezet met de zon achter haar. Ik maak gebruik van wat er op dat moment is. De IJsselcentrale wordt gesloopt, na de foto werden de schoorstenen opgeblazen. Het is vergane glorie. Zij staat op de foto met haar hoogzwangere buik en een beertje in haar hand. Ze was op mijn expositie, samen met haar pasgeboren dochtertje. Bij haar foto op de expositie kon ik hen beiden nog even vastleggen. Dat raakt dan.

Begrip voor mensen

Ik fotografeer nu een jaar lang voor een zorginstelling waar verstandelijk gehandicapte mannen wonen en werken die gedragsproblemen hebben. De directeur vertelde me dat hij zo moeilijk

uit kan leggen aan zorgkantoren welke mensen hier wonen en werken, maar met de foto’s lukt dat wel. Dan is er meer begrip en wordt het ook voor iemand op het zorgkantoor duidelijk waar het om gaat, dan zijn het geen papieren verhalen meer. Het zijn doorleefde koppen van mensen waaraan je kunt zien dat ze veel hebben meegemaakt in hun leven, mensen die zorg en aandacht nodig hebben en waar soms extra geld voor nodig is om hen te ondersteunen in hun leven. Ik vind het een groot compliment dat ik dit mag vastleggen en op deze manier ook begaan kan zijn met mensen. Ik werk zelf nu nog deels in de zorg als ambulant begeleider. Dat werk heb ik 25 jaar gedaan. Ik denk dat ik daarom ook goed weet wat er speelt in de maatschappij en bij mensen. Ik kan me goed inleven.

Onzekere pubers

Ik denk erover om ook vaker met pubermeisjes te gaan werken. Dat doe ik nu al en ik merk dat er zo’n enorme onzekerheid bij hen leeft. De maatschappij schept een bepaald beeld van hoe je eruit moet zien en dat geeft een druk bij hen. Sociale media laten vooral een mooi beeld zien, een perfect beeld, maar als je met jezelf in die pubertijd met jezelf in de knoop zit, is

"De directeur vertelde me dat hij zo moeilijk uit kan leggen aan zorgkantoren welke mensen hier wonen en werken, maar met de foto’s lukt dat wel."

WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL