De kracht van het nu
Het gelijknamige boek van Eckhart Tolle heb ik geloof ik niet eens gelezen. Simpelweg omdat ik met boeken die ineens door iedereen gelezen worden meestal een tijdje wacht totdat ik het gevoel heb dat er weer zoiets als een persoonlijke leeservaring kan ontstaan los van hypes. Afgelopen jaar heb ik me door wat omstandigheden dan toch flink mogen verdiepen in het nu: het was maandenlang, dag voor dag, steeds de enige plek om te zijn.
Ik heb mogen ervaren dat onze hersens echt niet gemaakt zijn om druk te zijn met dingen die nog te ver weg of nog te abstract zijn. Dat gebeurt vaak vanzelf in onze maatschappij en het lukt ook nog wel zolang je verder niks aan je hoofd hebt, maar bij botbreuken en sterfgevallen blijkt dit niet langer houdbaar. Denkend over wat belangrijke voorwaarden zijn om tot pionieren te kunnen komen en denkend over waarom ook, of misschien juist hele jonge mensen prima pioniers kunnen zijn, lijkt het vermogen om in het nu te zijn een hele belangrijke voorwaarde. Jonge mensen verstaan die kunst als geen ander.
Eindeloze tijd
Weet je nog hoe eindeloos lang een zomervakantie duurde toen je nog op school zat? Weet je nog hoe je als student volkomen op kon gaan in je eigen wereld, kring en overtuigingen? Weet je nog hoe je zonder nadenken ook wel eens dingen deed die misschien echt niet zo enorm verstandig waren, maar dat het dan toch meestal gewoon goed ging? Dat zijn ferme tekenen van in het nu zijn. In het nu is tijd eindeloos, als je niet teveel nadenkt maar wel bij jezelf blijft gaat er veel goed en als je niet te ver in de toekomst kijkt, is alles nog mogelijk. Jonge mensen kunnen vaak ook uitstekend knopen doorhakken, soms op het genadeloze af. Dat kun je alleen als je niet teveel geplaagd wordt door het verleden en als de toekomst er niet teveel toe doet, niet teveel gekleurd is met verwachtingen (van anderen). Als je kortom in het nu bent, daar waar tijd er niet toe doet en alles mogelijk is. Dat geeft zoveel vertrouwen dat je niet eindeloos hoeft te tobben. Dat geeft zoveel ruimte dat de meest waanzinnige ideeën zomaar ineens haalbaar worden.
Egoïstisch?
Op het oog vindt de oudere generatie (jaja, ik ben zelf ook geen jongere meer) jongeren soms maar egoïstische wezens. Soms zijn ze dat ook en natuurlijk is enige begrenzing hier en daar noodzakelijk en is het gewenst ze een paar zaken te leren. Ik geloof echter niet dat de huidige generatie jongeren onbeschofter, monomaner of egoïstischer is dan we zelf op die leeftijd waren. Kijk maar eens goed om je heen. Ook bij ons thuis krijgen we soms grijs haar van de manier waarop zoonlief studie opdrachten voor zich uitschuift alsof deadlines een grap zijn. We zuchten eens diep bij verhalen over hele nachten gamen en zonder slaap naar school en natuurlijk stort hij af en toe van zijn skateboard.
Deze zelfde onbesuisde twintigjarige is daartegenover buitengewoon lief en zorgzaam voor zijn zwaar gehandicapte vriendin. Hij blijkt daarbij ook prima in staat zijn verstand te gebruiken en een
beetje vooruit te kijken. gruwelijk veel dingen nooit zal kunnen, maar ze treedt elke dag weer met een oprechte, warme lach de wereld tegemoet en net als haar leeftijdgenoten voor wie dit vanzelfsprekend is, wil ze liever vandaag dan morgen op kamers. Daarbij denkt ze niet aan alles wat er niet kan, maar vooral aan hoe het wel zou