WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
Ik liep het pad en raakte de weg kwijt
Zelf heb ik het Heilige Pad Der Verwachtingen ook bewandeld. Zoals ieder nieuw pad begon het als een groot avontuur. De keuze voor het pad maakte ik tijdens een reis door India en Nepal. Geen typische reis destijds voor iemand van mijn generatie. In een Ashram dompelde ik me onder in het Hindoeïsme en ontdekte ik yoga. In een Boeddhistische gemeenschap leerde ik over de Tibetaanse onderdrukking door China. Op het platteland verdiepte ik me in het hoge aantal zelfmoorden onder boeren als gevolg van genetische modificatie in de landbouw. Bij minus 15 graden trok ik tien dagen door de bergen. Ik herinner me de beslissing nog goed. Weloverwogen sprak ik mezelf toe: “Rob, je hebt niet voor niets Internationale Bedrijfskunde gestudeerd en waarschijnlijk ben je er nog goed in ook. Ga eerst zelf maar eens ervaring opdoen binnen grote bedrijven, voor je er een uitgesproken mening over hebt.”
De eerste jaren waren geweldig. Als zogenaamde high potential volgde ik een keur aan leiderschapstrainingen en werd ik door verschillende organisaties gevraagd om veel omvattende veranderingen te realiseren. Mij lukte wat anderen nooit eerder was gelukt. Dan heb ik mijn roeping wel gevonden, dacht ik. Mijn ego groeide mee. Al deed het me niks. Na drie jaar riep het avontuur weer, met de wens om iets ‘voor mezelf’ te gaan doen en daarmee iets wat ertoe doet. Ik besloot naar Ghana te gaan, leefde twee maanden in de sloppenwijken en deed veld-onderzoek voor een start-up in micropensioenen. Wederom een niet voor de hand liggende keuze, waarover ik weinig begrip en gelijkgestemdheid in mijn directe omgeving ontmoette.
Terug in Nederland maakte ik een misstap. Ik ging terug op het Heilige Pad Der Verwachtingen en al snel raakte ik volledig de weg kwijt. Mijn collega’s waren leuke jonge mensen die een comfortabel leven leken te hebben. Goeie baan. Lekker salaris. Toffe uitstapjes. Stabiele relatie. Ik begon te geloven dat dit het leven was. Maar het klopte van geen kant.
Kraakhelder
Ik raakte in een burn-out. Een paar maanden leefde ik in een zwart gat, hooguit grijs. Tot ik het licht ging zien. Kraakhelder en alom vertegenwoordigd. Oudere mensen die spijt hebben. Spijt dat ze niet trouw zijn gebleven aan zichzelf maar hebben geleefd naar de verwachtingen van anderen. Spijt dat ze teveel hebben gewerkt en niet de dingen hebben gedaan die voor hen belangrijk waren. Spijt dat ze hun gevoelens niet vaker hebben uitgesproken. Oftewel: spijt dat ze het Heilige Pad Der Verwachtingen hebben gevolgd.
"Je hebt niet voor niets Internationale Bedrijfskunde gestudeerd en waarschijnlijk ben je er nog goed in ook.
Ga eerst zelf maar eens ervaring opdoen binnen grote bedrijven, voor je er een uitgesproken mening over hebt.”