daar de afgelopen jaren een ontwikkeling in is gekomen. Vrouwen laten steeds meer hun stem horen, maar naar mijn idee is het in een nog te kleine, afwachtende vorm. We hebben lange tijd geopereerd vanuit onze oude biologische rollen: die van moeder, die van echtgenote of partner van en het is tijd om breder te leren kijken. Hoe kunnen we nu als vrouw die bijdrage leveren die ervoor zorgt dat ook onze dromen, verlangens en onze idealen voor een betere wereld zichtbaar zijn en actief vorm krijgen?
Judith: Dat is heel erg mooi. Wij zijn allebei vrouwen en we zien dat er een grote stap nodig is om als gelijke maar ook als specifieke groep naar voren te stappen en iets nieuws te creëren. Als jij spreekt over een cosmo-centrisch perspectief is dat alles includerend: je ziet niet alleen de kosmos, maar ook alles wat kleiner is dan dat en toch richten we ons specifiek op vrouwen. Daar zit een spanningsveld tussen dat nodig is. Als ik daar zelf naar kijk, denk ik dat vrouwen in deze tijd iets nieuws te brengen hebben alleen al omdat onze wereld tot nu toe voornamelijk vormgegeven is op basis van mannelijke visies. Het vooruitbrengen van wat er zich afspeelt, van wat er in vrouwen omgaat en dat naar buiten brengen zodat er daadwerkelijk iets nieuws ontstaat, is daarom interessant. Hoe ziet de wereld eruit als vrouwen hun visies en verlangens gaan vormgeven? We weten nog niet precies wat dat is en hoe dat samengaat met onze mannelijke medemensen. Daarom is het belangrijk om dit samen met vrouwen te doen. Om dat uit te zoeken met elkaar. Ik wil het naar voren brengen omdat het anders een soort tegenstelling in zich heeft of verkeerd begrepen kan worden. Alles includerend, maar toch specifiek voor vrouwen. Ik vind het een mooi spanningsveld en het geeft aan dat het mogelijk is.
includerend, maar toch specifiek voor vrouwen. Ik vind het een mooi spanningsveld en het geeft aan dat het mogelijk is.
Carla: Goed dat je dat noemt! ik zie daarnaast ook dat we anders zijn dan mannen. Grappig genoeg las ik onlangs in een medisch tijdschrift dat we als mannen en vrouwen net zoveel verschillen als de mens van een aap verschilt. Dat is een nieuwe gedachte, want eerder werd dat onderscheid niet gemaakt omdat we het niet wisten. Nu zien we dat er in de medische wereld aandacht komt voor de specifieke processen in het vrouwenlichaam, en word erkend dat dit beduidend anders werkt dan een mannenlichaam. We hebben lange tijd vrouwen dezelfde medicijnen gegeven die mannen ook kregen, maar ze blijken anders te werken bij vrouwen dan bij mannen. Ook zijn de signalen die duiden op een naderende hartaanval bij mannen anders dan bij vrouwen. Daar komt nu aandacht voor.
Hoe ziet de wereld eruit als vrouwen hun
visies en verlangens gaan vormgeven?