Waar wil je beginnen?
Laten we bij het spirituele en filosofische deel van je beginnen. Liggen die in elkaars verlengde?
Leuke vraag! Ik zou het niet weten. Wellicht wel, waarmee ik niet wil zeggen dat iedere filosoof ook spiritueel is of andersom. Het is wat ik ben. In de loop van mijn leven ben ik me gaan interesseren voor filosofen omdat ik vond dat je heel veel kennis in je hoofd kunt stampen, maar dat het ook belangrijk is om levensvragen te stellen waarbinnen je die kennis toepast. Ik benader mensen graag holistisch. Je bent niet alleen maar het beroep dat je uitoefent of de partner in het huwelijk waarin je zit of het lid van een koor of een kunstenaar. Je bent een combinatie van dat alles en ieder aspect van ons als mens uit zich weer op een andere manier. Het heeft allemaal met elkaar te maken en het beïnvloedt elkaar. Ik denk dat daar de oorsprong van mijn belangstelling voor filosofie ligt.
In mijn boek ‘Dienend Leiderschap, dát werkt’ wijd ik een heel hoofdstuk aan die bronnen van inspiratie. Wat mij was opgevallen, was het feit dat het denken van Frederick Taylor als een op zich staand mechanisme werd beschouwd binnen de managementwetenschap. Terwijl zijn denken sterk was beïnvloed door Newton (de wetenschapper) en door Plato.
Het is belangrijk om te beseffen dat onze kennis niet echt van onszelf komt. We doen kennis op, verwerken dat in ons denksysteem en geven dat weer door. Niets is op zichzelf staand en alles is met elkaar verbonden. Dat is al een filosofische opmerking. Ik denk dat het belangrijk kan zijn om bepaalde theorieën in hun juiste context te zetten. Dat helpt ons om verder en dieper te kijken dan de theorie alleen.
Vanuit die gedachte is mijn belangstelling voor filosofie geboren. Maar al te vaak zegt een tekst van een filosoof het net iets scherper. Filosofen hadden en hebben niet de waarheid in pacht. Zij zetten ons door hun opmerkingen en gedachtegangen aan tot nadenken. Arnold Cornelis, we spraken eerder over hem, heeft bij mij de belangstelling voor de filosofie aangewakkerd omdat hij me uitdaagde iets verder te denken over zelfsturing dan de theorie die ik tot op dat moment daarover had ontwikkeld.
Kun je me daar een voorbeeld van geven?
In zijn boek, ‘De vertraagde tijd’ zegt Arnold bijvoorbeeld dat alleen wie zelf iets onderneemt en zichzelf stuurt, de kennis van de tijd ontwikkelt. Dat is best een pittig gegeven en daar kun je lang over nadenken. Hoewel kennis een universeel gegeven is, is het geen natuurlijk proces. De uitdaging voor ons allen is die kennis tot ons te nemen en er iets mee te doen. Ik kan het ook voorbij laten gaan en niets doen maar dan mag ik niet klagen dat ik me niet heb kunnen verrijken. Het opdoen van kennis leidt tot verrijking en tot zelfontplooiïng. Dat vind ik zo mooi aan wat Arnold zegt: je hebt het zelf in de hand, ongeacht je intellectuele bagage. Iedereen kan leren. Stel dus ontwikkeling van de mens centraal in je organisatie, zonder dwang. Het individu moet het zelf willen en ook zelf kunnen bepalen langs welke lijn hij wil groeien. Organisaties bepalen vaak dat mensen alleen maar in hun functionele capaciteit mogen groeien. Dat beperkt mensen en maakt ze ongelukkig. Laat ze groeien zoals ze zelf willen en je hebt gelukkige en gemotiveerde mensen. Dat is dan ook de zingeving in hun leven.
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL