en mentor grof geschonden.
Als je achteruit stapt en ziet dat films vol seks zitten, porno zo makkelijk toegankelijk is, advertenties bol staan van de blote vrouwen en de laatste modetrends niets verhullend zijn, dan zijn we seksueel gesproken niet bepaald in vorm, ondanks het laagje vernis van seksuele vrijheid. In menselijke seksualiteit komen onze rudimentaire verlangens, in de schaduw verstopte drang en diepste trauma’s het meest aan het licht. Als 1 op de 3 vrouwen zegt dat ze pijn ervaren bij het vrijen, is er iets niet goed. Als de grootste risicogroep voor een pornoverslaving jongens tussen de 12 en 17 zijn, is er iets niet goed. Als tweederde van de tienermeisjes geen fysieke opwinding ervaart en 40% van de vrouwen geen orgasme heeft tijdens de seks, is er iets niet goed. Als een derde van de jonge mannen tussen 18 en 25 enige vorm van seksueel disfunctioneren heeft, vaak vertaald in depressie, is er iets niet goed. Dit zou allemaal kunnen duiden op andere strijdperken, waar het conflict nog niet benoemd is. Het postmodernisme heeft seksualiteit gevierd in de hoop onze levenskracht te bevrijden, maar heeft het maar al te vaak ontdaan van elke grotere context van menselijke zingeving, intimiteit en verbondenheid waarin het kan floreren.
#metoo Creëert een nieuw gesprek over seksualiteit, macht en grenzen waar vrouwen en mannen deel aan moeten hebben zonder angst of schaamte, zodat we uit kunnen vinden hoe we seksuele wezens kunnen zijn in de nabijheid van machtsverschillen. Dat vraagt ons hart en onze moed. Omdat het romantische verhaal ons niet langer als onze handleiding dient, moeten we samen
een nieuwe visie creëren en koesteren op levens gevuld met intimiteit, liefde en macht.
Het vrouwelijke in opkomst?
Laten we eerst kijken naar de verschuiving waar we middenin zitten, door velen gekarakteriseerd in vrouwelijke bewoordingen: de opkomst van het vrouwelijke principe. Dit nieuwe tijdperk zal door vrouwen geleid worden en bepaald worden door vrouwelijke waarden als voeding, verzorging en relaties, zo wordt verondersteld. Het oude paradigma behoort zo in één klap tot de mannen en het mannelijke. Wat werkelijk bedoeld wordt is dat het modernisme, met de ontwikkeling van rationaliteit, wetenschap, technologie en onze huidige economie bestuurd is door mannen en de waarden die zij verondersteld worden te hebben. Vrouwen waren in het modernisme de hoedsters van huis en haard, de echtgenotes, moeders en consumenten die de familie en de gemeenschap bij elkaar hielden. Vrouwelijke waarden zijn zodoende gevormd door het zorgen. Mannen hadden de macht en die macht drukte het mannelijke principe uit, dat meestal nauwelijks te onderscheiden is van overheersing. In deze opvatting komen mannen en het mannelijke er niet bijzonder goed vanaf. Terwijl vrouwen als goed worden gezien, als de betere mens.
"Het postmodernisme heeft seksualiteit gevierd in de hoop onze levenskracht te bevrijden, maar heeft het maar al te vaak ontdaan van elke grotere context van menselijke zingeving, intimiteit en verbondenheid waarin het kan floreren."
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL