depressie.
Dit verhaal verpakte een economisch of praktisch verbond in een warm wollig jasje van romantische liefde. Het leunt op voorwaarden die niet langer opgaan en toch houden de verlangens die erin centraal staan ons nog steeds in de greep. Op de eerste plaats moest en vrouw deugdelijk zijn, oftewel: maagd. Op de tweede plaats was de vrouw in dit verhaal volledig economisch afhankelijk van de man. Op de derde plaats komt zijn aanzoek op het moment waarop lust verandert in respect en liefde. De transformatie van verlangen is gebaseerd op het jagen van de man en de vrouw die weerstand biedt of haar seksualiteit onderdrukt of gebruikt om hem te verleiden. Boven alles moest liefde het economische voordeel verhullen die vrouwen kregen in ruil voor seks, verzorging en het baren van kinderen. Voor vrouwen zijn het gevoel van liefde en de ervaring van afhankelijkheid dus met elkaar verknoopt. Voor mannen zijn liefde en het gevoel nodig te zijn vaak verknoopt.
Hoewel we in de 21e eeuw leven, regeert deze handleiding nog steeds onze erotische reflexen. We denken dat we een nieuw leven leiden, maar zijn vaak misleid wat betreft het basale, emotionele patroon dat we volgen. Met als resultaat dat we verscheurd worden door ons idee van gelijkheid en onze oude handleiding, die leidt tot ontevredenheid en verwarring.
Het intieme slagveld
Ironie en cynisme bepalen het humeur van het postmodernisme. Met ons hoofd geloven we niet in het romantische verhaaltje met zijn dwaze happy end. Hoe benaderen we elkaar dus en met welk doel? Sinds de late jaren ’90 doken er nieuwe handleidingen op, te beginnen met The Rules door Ellen Fein en Sherrie Schneider. Het was hun expliciete doel om vrouwen te helpen een man te vinden door onbeschikbaar te zijn en zo hun biologisch bepaalde genoegen in de jacht aan te wakkeren. Sommige onderzoekers wijzen dit boek aan als de aanstichter van de verleidingsgenootschappen en de groepen van meesters in het versieren die mannen leren hoe ze door de defensie van vrouwen heen kunnen breken en ze in bed kunnen krijgen. Het schreeuwerige, instrumentele gebruik van de andere persoon dat deze handleidingen voorstaan, creëren en versterken wantrouwen en cynisme. Dit creëert een slagveld tussen mannen en vrouwen op het meest intieme niveau.
De #metoo-campagne schijnt zijn licht op hoe intiem (en geheim) dit slagveld is geweest. In een tijdperk waarin we verondersteld worden alles wel een keer gezien te hebben en niet te choqueren te zijn, was ik niet voorbereid op de combinatie van machtsmisbruik en seksueel wangedrag waar vrouwen (en enkele mannen) op wezen. Voor de meeste mensen, is werk niet gescheiden van het sociale leven, zeker niet voor jonge mensen. Na 1968 en na de seksuele revolutie, met vrouwen die de helft van de werkvloer vormen, is het onderscheid tussen bazen, collega’s, vrienden, friends-with-benefits en intieme partners aan constante verandering onderhevig. Dat kan erg verwarrend zijn. Jonge mensen hebben hierin rolmodellen nodig en veel van de mannen die het voor het zeggen hebben, hebben het vertrouwen dat hoort bij het zijn van een rolmodel en mentor grof geschonden.
WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL