WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
met een aantal bewoners een bewonersfonds opgezet. We hebben toch subsidies en een gemeente zou je zeggen, waarom dan een bewoners-fonds? Nee, dat is er niet of het is niet voldoende. Als bewoners het heft in eigen handen nemen, is er veel meer mogelijk. Er komen steeds meer van dit soort initiatieven. Vaak gaat een gemeente tegenwerken als dit soort initiatieven opgezet worden. Maar het is niet voor niets dat deze beweging inmiddels al 68 van dit soort lokale fondsen kent. Ze werken samen met elkaar als Stichting Lokale Fondsen Nederland. We zijn vergeten dat dit kan, het is op zich niet zo uniek maar we kunnen veel meer dan we denken en mét elkaar.
Adriaan: ik wil het oude denken graag doorbreken. Als ik voortborduur op jouw voorbeeld Peter Michel… onlangs was ik bij een verzekeringsmaatschappij in Friesland. Zij wilden de lokale zorg stimuleren en vroegen kinderen om daar over mee te denken. Ik stelde de vraag aan de kinderen: wie is er belangrijker voor je, een vriend of een vreemde? Wat denk je dat ze zeiden? Het was niet een vriend maar een vreemde. Waarom? Een van de kinderen antwoordde: “Als ik op straat van mijn fiets val er niet altijd een vriend bij me is om me te helpen, maar er is vaak wél een vreemde. Er zijn veel situaties op het schoolplein waar mijn familie niet is, maar waar wél vreemden zijn die me kunnen helpen.” Het denken in deze verzekeringsmaatschappij kreeg hierdoor een andere wending.
Vraagstukken rondom mantelzorg en participatiesamenleving komen hiermee in een ander daglicht te staan. Zorg eens voor een vreemde. We doorbreken onze hardnekkige oude manieren van denken door vaker naar kinderen te luisteren en hen ingewikkelde vraagstukken voor te leggen.
Zijn er nu in de nieuwe generatie dingen die jou hoopvol stemmen?
Adriaan: Jazeker! De kinderen van nu denken anders over geld. Het komt deels omdat je ze andere vragen stelt. We leren kinderen veel af als ze naar school gaan. In het onderwijs wordt nog door de ‘oude’ generatie lesgegeven en zij denken nog traditioneel, op een klassieke manier over geld. Je moet gekke vragen stellen om eruit te komen. Dan komen kinderen pas op andere ideeën en dan gaat het voor hen leven. De kunst is dan ook hoe je dat vasthoudt.
Op mijn manier ben ik daarmee aan het helpen. Ik vraag niet wat ze gelukkig maakt, maar probeer op een creatieve manier hun geest toegankelijk te maken voor anders denken. Ik vraag: “stel je eens voor dat je een bankpasje zou hebben voor geluk. Wat zou je dan pinnen? Hoe ziet dat eruit?” Als je kinderen begeleidt en meeneemt op deze speelse manier, dan ontstaat er een andere generatie die andere antwoorden geeft.
Wat kwam er uit dit voorbeeld?
Adriaan: ik deed dit project op een aantal scholen in Nederland en het was leuk om een kind te horen die vertelde dat het pasje opgeladen wordt door wat je s ‘nachts droomt. Je legt dan het pasje onder je kussen. Ik vroeg aan hen: “Stel nu dat ik mijn (bank)pasje kwijt ben, kan ik dan die van jou lenen? Het antwoord van één van de kinderen was: “nee, dat kan natuurlijk niet, jouw geluk is anders dan het mijne.”