WWW.PIONIERSMAGAZINE.NL
“Love Trumps Hate!” staat geschreven op de spandoeken die demonstranten door de straten dragen rond Trump Tower, in het kampement bij Standing Rock in North Dakota en overal elders waar progressieven zich zorgen maken over hoezeer Trump houdt van haat. Zijn opruiende retoriek is licht ontvlambaar, zet op explosieve wijze de toon van het publieke debat, doet geweld ont-branden onder zijn volgers en bracht hem de explosieve overwinning die zelfs hij zelf niet verwachtte. De meeste progressieven overviel het bij verras-sing: ze werden na de verkiezingen wakker in een wereld waarin miljoenen medeburgers een realiteit aan blijken te hangen die volstrekt haaks staat op de onze.
In deze parallelle werkelijkheid worden waarden als tolerantie en wederzijds respect gezien als onderdrukkend politiek correct: interculturele uitwisseling en mondiale relaties vergroten het spectrum van duistere, anonieme horden die de kloostertuin vertrappen en de sociale en politieke instituten van de status quo worden ervaren als de speeltuin van een onverschillige, kwaadwillende, hebberige elite.
Er schuilt een pijnlijke waarheid in beide observaties en in de beleving van velen niet gehoord of zelfs belachelijk gemaakt te zijn gedurende de laatste decennia. Daarbij is voor dit nieuw tot leven gewekte extreme rechts de term “gender” haast een obsceniteit. De angstaanjagende retoriek van racisme en etnocentrisme verdoezelt vaak dat het hoofdpunt op de agenda de verrijzenis van een heersende mannelijkheid is waarbij vrouwen verre van gelijk zijn (zoals we eerder in de geschiedenis zagen).
Zowel het snelle als het doorwrochte antwoord op deze crisis van vertrouwen en gedeelde menselijkheid kunnen benoemd worden als “Love Trumps Hate!” Als deze pakkende slogan niet simpelweg een slim woordspelletje is en het ook daadwerkelijk iets betekent, waartoe spoort het ons dan aan? Ik vind aanwijzingen in de opmerkelijke ontwikkeling die de generaties uit het tijdperk van de politieke correctheid hebben doorgemaakt met betrekking tot onze capaciteit om relaties aan te gaan en lief te hebben. Wij hebben veel te bieden als we geconfronteerd worden met hen die het tegen-overgestelde lijken voor te staan van alles waar wij om geven.
De romantisering van de vrouw
“Diep van binnen wil elke vrouw veroverd worden door een sterke man,” zei Richard Spencer. Hij is deskundige op het gebied van populistische politiek. Als hoofd van het National Policy Institute in Washington profileert hij zich als de blanke, heersende leider, compleet met het driedelig pak en het opgeschoren kapsel dat nieuw rechts een hip elan verschaft, maar dat geïnspireerd is op de mode in vroeger tijden van fascisme.
"In deze parallelle werkelijkheid worden waarden als tolerantie en wederzijds respect gezien als onder-drukkend politiek correct"