e pamartuar përjeton në një rajon arab. Por
në këtë vend kemi edhe një realitet tjetër. Në
Arabi gjithashtu ka shumë femra të shkolluara e të ngritura në karrierë të cilat nuk gjejnë
dot një partner të përshtatshëm për t’u martuar pasi mentaliteti i meshkujve arabë nuk
përputhet me idetë që kanë ato për jetën.
Por në Arabi ka edhe njerëz që shkojnë me
persona të të njëjtës gjini, që duan të shfaqen
si pjesë e një gjinie tjetër, qoftë në veshje e
qoftë në mënyrën e jetesës por për fat të keq
këta persona përditë përballen me kundërshtimin dhe mosaprovimin e shoqërisë në të
cilën jetojnë. Ka femra që martohen dhe bien
pre e prostitucionit. Familjet në Arabi shpesh i
shesin vajzat e tyre tek turistët dhe kështu po
ju prezantoj me tregëtinë e seksit në Arabi.
Por Arabia nuk ka qenë kështu dikur. Panorama e një Arabie të largët ku të flitej për seksin
dhe kënaqësinë e tij si për gruan ashtu edhe
për mashkullin ishin pjesë e kulturës që nga
koha e profetit Muhamed, është shumë larg
realitetit të sotëm. Dikur në bibliotekat arabe
gjeje enciklopedi të tëra që flisnin për seksin
dhe aspekte të veçanta të tij. Libri i shekullit
të 10-të “Enciklopedia e kënaqësisë” flet ndër
të tjera për substancat afrodiziake që rrisin
kënaqësinë seksuale, për dukurinë e zoofilisë
(të kryerit e marrdhënieve seksuale të njeriut me një kafshë) e gjithçka tjetër ndërmjet
këtyre skajeve. Sot, kjo histori është fare e
panjohur për arabët, madje edhe personat e
arsimuar ndihen më rehat kur flasin për seksin në gjuhë të huaj e jo në gjuhën arabe. Situata e mentalitetit seksual sot në Arabi duket
si në kohët e Evropës apo Amerikës në vigjilje
të revolucioneve të tyre seksuale. Por ndërsa perëndimi është hapur ndaj seksit, duket
se rajonet arabe kanë shkuar në drejtim të
kundërt. Në Egjipt, kjo “mbyllje” është pjesë
e një mbylljeje edhe më të gjerë në politikë,
aspektin social dhe mendimin kulturor. Ky
është produkt i një procesi kompleks historik
34
që ka njohur rritje që me konservatorizmin islamik në vitet 1970.
Gjatë udhëtimeve të mia në këto rajone kam
njohur shumë aktivistë, femra dhe meshkuj që kanë vullnetin dhe dëshirën të sjellin
ndryshime në këtë aspekt, si në mendësi ashtu edhe në edukimin mbi seksin. Përpjekje
të tilla janë shpesh të kamufluara dhe hasin
shpesh kundërshti. Por unë jam optimiste se
në përfundim kohët po ndryshojnë dhe se
idetë e këtyre njerëzve do të gjejnë terren të
përshtatshëm për t’u vënë në jetë.
Ne nuk po flasim për një revolucion seksual
por për një evolucion seksual që do të bëhet
i mundur duke mësuar nga vende të tjera
të botës, me adaptimin e kushteve lokale.
Shpresoj që një ditë ne të jemi të lirë dhe të
aftë të kemi kontroll individual mbi trupat
tanë, të mos vendosë shoqëria se çfarë duhet
të bëjmë në jetën tonë intime dhe që dëshirat
tona të mos shtypen.
Arabia është shumë larg kësaj pamjeje
dhe shumë aspekte duhen ndryshuar; ligji,
edukimi, media, ekonomia dhe lista vazhdon
e vazhdon. Sot të flasësh e të sfidosh tabutë
seksuale në Arabi mund të duket si luks por
në një moment të tillë kritik në histori, nëse
ne nuk luftojmë për liri dhe drejtësi, dinjitet
dhe barazi, privatësi dhe autonomi në jetët
tona personale, në jetët tona seksuale, ne
do ta kemi shumë të vështirë të ndryshojmë
jetën tonë publike.
Politika dhe seksi janë shoqëruese të lidhura
me njëri-tjetrin dhe kjo është e vërtetë për të
gjithë ne pavarësisht se ku jetojmë.
Faleminderit, (Duartrokitje)
Shkruan në anglisht. Eshte diplomuar
në Harward dhe ka marre nje cmim
nga fondacioni i New Yourkut per Artin
dhe Letersine
PARAGJYKIMET SHQIPTARE
vs. PARAGJYKIMET E HUAJA
E
dhe pse jam larg Maqedonisë, Shqipërisë ose Kosovës,
fëmijërinë dhe një pjesë të rinisë e kam kaluar atje
dhe sado që botën e quaj atdheun tim të madh, është kurdoherë një atdhe i vogël, një qytet, një fshat, një mal, një
lumë apo një perëndim dielli ku na shkon mendja herë pas
here. Pse Maqedonia, Shqipëria, Kosova e udhëkryqeve? Sepse
mbetën udhëkryqeve në tërë historinë e tyre, nuk i lanë kurrë të zgjedhin rrugën e tyre, po i tërhoqën me hir a me pahir në rrugë pa krye.
Psikologjia sociale i shpjegon paragjykimet si mendim i formuar kundër një
apo më shumë grupeve sociale, p.sh. mendime raciste, nacionaliste, etnike apo grupeve religjioze (Lexikon der Psychologie, Band 3, Arnold, Eysenk,
Meill). Psikologu i njohur i psikologjisë sociale Allport në vitin 1954 i definoi
paragjykimet si një antipati e cila mbështetet në marrjet e gabuara të informacioneve dhe një përgjithësimin e atyre informacioneve. Kjo antipati drejtohet kundër një grupi, apo
ndaj një personi që i takon një grupi te caktuar.
Ky fenomen e pengon zhvillimin e mirëfilltë
të një shoqërie.
dt
23.
01.
2014
Nuk ka gjë që të mos paragjykohet në
botën shqiptare, që nga më të rëndomtat
e deri te ato me rëndësi jetike për zhvillimin e vendit.
Vini re si reagohet për gjithëçka: Kush u bë ministër?
Filani? Kush është ky, i kujt është, ku ka qenë më parë?
Ohu, po të jetë djali i filanit, as që ka për të qullur gjë. Le
që më ka thënë Iksi mua për të që e ka patur në shkollë,
vetëm përshesh di të hajë ai jo të bëjë për ministër... Kush
është kjo organizatë? Kush e ka ngritur? Ku i gjejnë paratë?
Hajde mor se i di unë këto lojra…
Shoqëria shqiptare ka vuajtur prej kohësh nga paragjykimet. Në
shumë fjalorë mund të gjendet se paragjykimi është një gjykim apo opinion
i ngjizur në mënyrë të paravendosur, një prirje apo opinion i formuar pa bazën e duhur apo pa njohuritë e mjaftueshme. Paragjykimi është një e metë
thelbësore që turbullon mjaft mjedi ͥ