nazywali go młodzi, historie zawsze były odbierane jako ciekawe i dokładnie wysłu-chiwane. Marusarz posiadał niezwykły talent gawędziarski, co podnosiło atrakcyjność jego opowiadań. Może i nie każdy z nas posiada taką swobodę w kontaktach społecznych, jaką posiadał sportowiec, ale niezaprzeczalnie każdy z nas może jak i powinien pracować nad zdobyciem jej. W moim przekonaniu umiejętność ko-munikacji z innymi jest jedną z najważniejszych cech, jakie należy w sobie rozwijać, bo to właśnie ona pozwala nam sta-wać się ludźmi prospo-łecznymi, a tylko wspierając innych i otrzymując wsparcie od nich możemy osiągnąć szczęście, które jest czymś, co każdy chce posiąść.
O podziwie, jakim słusznie darzono sportowca, może świadczyć jeszcze to, jak mówiono o nim po jego śmierci. Stanisław zmarł bowiem dramatycznie – 29 października 1993 roku, przemawiając na pogrzebie Wacława Felczaka, swojego dowódcy z czasów okupacji, zasłabł i nie odzyskał już przytomności. Jak się okazało, przyczyną zgonu był zawał serca. Następnego dnia w gazetach pisano o nim, że „Umarł tak jak żył – stojąc”.
Poświęcenie Stanisława Marusarza dla ojczyzny podczas II wojny światowej świadczy o wielkiej miłości, jaką darzył Polskę. Poznanie jego dokonań skłoniło mnie do refleksji nad tym, jak patriotyzm powinien wyglądać dziś. Uświadomiło mi, że pomimo tego, że żyjemy w czasach pokoju, bycie patriotą nadal jest ważne, a jedynie sposób pokazywania miłości do ojczyzny jest inny. Dzisiejszy patriotyzm polega na okazywaniu szacunku wobec symboli narodowych oraz byciu dobrym obywa-telem – czyli między innymi szanowaniu dobra wspólnego i wykonywaniu sumiennie swo-jej pracy czy innych obo-wiązków, co robimy także ucząc się, z myślą o dobru naszego narodu. Tym, w czym po-winniśmy wzorować się na Marusarzu okazując obecnie patriotyzm, jest jego zapał i oddanie, które, jak wykazała moja praca, przejawiał w swoim postępowaniu w czasie wojny. Ten wielki patriota był postacią, z której należy brać przykład również pod innymi względami. Wielka ambicja, której nigdy jednak nie towarzyszyła pycha, oraz wy-trwałość i pracowitość, po-siadane przez Marusarza, doprowadziły go do jego nadzwyczajnych sportowych rezultatów. Są to cechy, do których wykształcenia u siebie powinien dążyć nie tylko każdy młody sportowiec, ale i każdy młody człowiek pragnący osiągnąć sukces. Z przed-stawionych powodów uważam Marusarza za osobę godną podziwu i naśladowania.
Barbara Trojanowska
Bibliografia
1.„Stanisław Marusarz. Twardy góral”
http://mistrzowieipatrioci.pl/bohaterowie/stanislaw-marusarz-twardy-goral/
2.„Marusarz Stanisław”
https://www.olimpijski.pl/pl/bio/1437,marusarz-stanislaw.html
3. „Wielka ucieczka Stanisława Marusarza”
http://muzhp.pl/pl/c/1104/wielka-ucieczka-stanislawa-marusarza
4.„Stanisław Marusarz - człowiek fundament”
https://z-ne.pl/s,doc,23172,1,1722,,,.html
5.„15. Turniej Czterech Skoczni 1966/1967”
http://skokinews.com/2017/12/23/15-turniej-czterech-skoczni-19661967/