eg
os
lR
Va
nd
la
er
its
Zw
Zaterdag 10 september; Ook vannacht hebben weer goed geslapen. En
na ontbijt zijn we om 7:15 uur vertrokken. De start van de route die we
vandaag doen, Piz Tschierva 3.546m. heeft een te overbruggen afstand
van weer een kleine 4 km en 973 hoogtemeters. Inmiddels begrepen dat
de route niet veel gelopen wordt maar we zijn goed voorbereid dus we
vinden hem wel. Het eerste gedeelte is bekend, hebben we gisteren ook
gelopen. Maakt het er niet minder stijl door. In het eerste half uur ben
je gelijk warm en wakker. Zitten snel weer ver boven de hut en genieten
van de grote schaduwen die op de overzijde van het dal tegen de andere
bergen worden geprojecteerd. De ochtend zon die nog door de reuzen in
de omgeving wordt tegen gehouden, zorgt voor dit schouwspel. Dan hoef
je niet veel tegen elkaar te zeggen. We lopen ontspannen omhoog en
lopen na een uurtje of twee weer de Vadrettin da Tschierva op. We binden
de stijgijzers onder. Jan heeft een ander systeem dus die helpen we even.
Maar als ook die ondergebonden zijn voelen we ons zeker genoeg om een
enorme crevasse (gletsjerspleet) in de gletsjer in te lopen (de laatste man
heeft het touw). Met ontzag kijken we in de dieptes van het ijs onder ons
...wow... We vervolgen onze route over de gletsjer en moeten vandaag links
aanhouden. Op de kaart en dmv. fotos op het internet weten we ongeveer
waar de route omhoog gaat alleen moeten we nog even ontdekken in
het enorme veld van rotsen. Hier worden geen of weinig markeerpunten
uitgezet dus we moeten de berg “goed lezen”. Dit gedeelte van de route
is onderhevig aan beweging dus het uitzetten van een route heeft geen
zin. Route vandaag kan volgende week weer helemaal verschoven zijn.
Na wat overleg en afzoeken van de berg, weten we met grote zekerheid
dat we op de juiste plek zijn om omhoog te gaan. Het gaat volledig over
stenen dus de crapons kunnen wel even af. Als deze ingepakt zijn en goed
opgeborgen, gaan we van steen naar steen omhoog. Hier en daar zien
we een steenmannetje staan (stapeltje stenen door mensenhanden op
elkaar gezet) dus we gaan goed. Op de graat aangekomen zien we dat
we toch nog iets te laag zitten (aan de andere zijde gaat het 90º omlaag)
dus maar een stukje verder over de graat tot we een plek vinden waar
we makkelijker de glacier, Vadret Da Misaun op kunnen stappen. Na een
meter of 50 vinden we die en daar doen we onze crapons weer onder.
Inderdaad is hier weinig gelopen want er is geen spoor zichtbaar op de
gletsjer. De top, althans de richting waar we heen moeten is duidelijk
en lopen we met z’n vieren in een stukje natuur, waar nog geen mens is
geweest (althans zo voelt het). De laatste 50 hoogtemeters gaan weer
over stenen dus de crapons hebben we inmiddels ook weer afgedaan. Rond
11:45 staan we met z’n alle op de top van Piz Tschierva, 3.546 meter. De
top is een beetje een plateau van 100 meter breed die weer haaks op de
aanloop route staat. Hij ligt meer vrij in de ruimte en daardoor hebben
we hier weer een ander gevoel (ondanks dat we 200 meter lager staan)
van hoogte. We kunnen vanaf deze plek ongeveer loodrecht naar beneden
kijken naar Hotel Roseg op ±2.000 meter. Oftewel je kijkt hier dus zo’n
1.500 meter recht omlaag. Ook vandaag is het redelijk windstil en de
zon staat heerlijk in het blauwe vlak. We hebben weer een super dag
en niet alleen qua weer. We kunnen weer mooi rond kijken en zien veel
bedrijvigheid op de Biancograt. Dat is nooit een goed teken. Helikopters
vliegen af en aan. Het is een gaaf gezicht om te zien (ook op die afstand)
hoe die vaklui van Rega de mensen van zo’n hoogte moeten weghalen. De
heli kan er natuurlijk niet landen dus ..... Maar wij genieten en hebben
geen moment het gevoel dat we op uitersten bezig zijn, want we voelen
naast voldoening van de klim ook de ontspanning door de omgeving waarin
we mogen lopen. We eten en drinken maar hebben zeker geen haast. Na
nog even over de top gedoold te hebben, geprobeerd alles te bekijken wat
er te bekijken valt pakken we alles weer in en zonder vuil achter te laten
begeven we ons weer bergafwaarts. We kijken of er misschien een andere
route naar beneden is maar besluiten gewoon de route naar beneden te
nemen die we ook omhoog zijn gekomen. De passage over de stenen nemen
we nu iets anders maar komen op hetzelfde punt uit waarvandaan we
vertrokken. De route over de gletsjer lopen we nu zoveel mogelijk rechts
houdend want we zagen vanaf boven mooie crevasse die we van dichtbij
wel even willen ‘inspecteren’. Bij één vinden we een oude (gebroken)
pickel, een mooie relikwie. We besluiten de hele gletsjer naar beneden
te volgen. We hebben onze crapons aan en d.m.v. gordels en touw zijn
we inmiddels een touwgroep en zodoende aan elkaar gezekerd. Veiligheid
boven alles. Lopend over de gletsjer voelen we hoe warm het eigenlijk
is, insmeren is geen overbodige luxe want nu komt de zon echt van alle
kanten. Rond 16: 30 uur lopen we het terras weer op, en al gauw horen we
het verhaal achter de bedrijvigheid van de Rega Heli. Er zijn 7 mensen van
Piz Bianco geëvacueerd. Waaronder, naar blijkt ook de dame die voor de
bergen leefde. ‘Puur overschatting van zichzelf’ horen we van Sonia die
de piloten heeft gesproken, die vooral verbolgen was over het feit hoe
‘geredde’ mensen met hun redders omgaan. ‘Er kon geen bedankje af’.
Alsof het een taxiritje is, die ze nog niet eens hoeven te betalen omdat
ze waren verzekerd via de Duitse Alpenverein. Maar goed, ze is er dan ook
niet de enige die er zo over denkt..... We laten ons het biertje weer goed
smaken want de zon en het blauw zijn er nog steeds. Het wordt alweer
wat drukker in de hut en tijdens het eten zit de hut weer goed gevuld vol.
We zitten met z’n vieren aan een tafeltje, kletsen wat heen en weer. En
na nog wat afzakkertjes gaan we voldaan onder de wol.