A had aan zoveel een hekel dat hij wel een blog
moest beginnen. Het werkte ook als een katalysator,
hoe meer je klaagt, hoe meer je opvalt. Aan het begin
van zijn klaagcarrière ging hij op een avond naar de
bioscoop, A had gereserveerd om voor een speciale
prijs te gaan eten en daarna door naar de film. Toen
hij het bonnetje zag, stond er niet de afgesproken
12.50 maar 59.85. Hij pakte zijn pet van tafel, stond
op en liep naar ober. Wat is dit voor een ge※!
Voordat A zijn zin kon afmaken, stonden er opeens
3 medewerkers om hem heen. ‘Meneer, meneer,
meneer’! Nu was hij ineens een meneer, sinds
wanneer was hij een meneer? Hij voelde zich nog
een jonge man! De medewerkers praatten op A in.
A pakte zijn portemonnee en legde die op de
toonbank, ‘ik betaal twaalf euro vijftig en de drankjes
die ik heb gedronken’. Dat was een karaf kraanwater,
dus het bleef bij twaalf euro vijftig. Hij pakte zijn
telefoon en begon te typen, vervolgens zei hij: ‘ik
druk op verzenden en dan staat het op internet’.
A bedoelde Facebook, maar internet klonk beter.
De medewerker nummer 1 toetste snel twaalf euro
vijftig in op de pinautomaat. Deze gebeurtenis was
de geboorte van De klacht, het beviel A wel.
6