Matichonbook MY NAME IS RED | Page 18

ไปแล้ว แต่วิญญาณยังอยู่  ขอสารภาพว่าข้ายังไม่เห็นศาลาเงินศาลาทอง  ริมน�้ำบนสวรรค์ หรือต้นไม้ใบใหญ่ๆ ออกผลเป็นลูกพลัม หรือเหล่าอนงค์  นางบริสุทธิ์แสนงามที่กล่าวถึงในพระคัมภีร์อัลกุรอาน ถึงข้าจะจ�ำได้แม่น  ว่าบ่อยครั้งเคยกระตือรือร้นวาดภาพนางฟ้านางสวรรค์นัยน์ตาโต ดังที   ่ บรรยายไว้ในพระคัมภีร์บทเมื่อถึงวันสิ้นโลก  และข้าก็ยังไม่เห็นร่องรอย  ของธารน� ำ ้ นม ธารเหล้าองุ น ่  ธารน� ำ ้ สะอาด หรือธารมธุรส ซึ ง ่ อิบน์ อะราบี  ปราชญ์ช่างจินตนาการพรรณนาไว้อย่างอุดมสมบูรณ์   ข้าไม่ได้มีเจตนา  ลบหลู่ศรัทธาของท่านทั้งหลายที่จินตนาการถึงปรโลกอย่างมีความหวัง  พูดให้ชัดเจนเลยแล้วกันว่าทุกอย่างที่ข้าประสบนั้นเกิดกับข้าเพียงคนเดียว  กระทั่งศาสนิกชนที่รู้เรื่องชีวิตหลังความตายแค่หางอึ่ง ยังรู้เลยว่าสภาพ  อนาถอย่างข้าคงไม่มีบุญได้เห็นล�ำนาวาแห่งสวรรค์หรอก   พูดง่ายๆ ตัวข้านี้นามว่าเอเลอแกนต์เอเฟนดิ  ได้ตายไปแล้ว แต่  เพราะร่างยังไม่ถูกฝังวิญญาณจึงยังมีห่วง  สถานการณ์พิลึกพิลั่นนี้แม้ข้า  ไม่ใช่คนแรกที่เคยประสบ แต่ก็สร้างความทุกข์ทรมานสาหัสให้แก่จิตส่วน  ที่อยู่ในปรโลก  ถึงข้าจะไม่รู้สึกรู้สมถึงกะโหลกแตกละเอียด ร่างใกล้เน่า  บาดแผลเหวอะหวะ กระดูกหักทุกชิ้นส่วน แถมยังลอยปริ่มอยู่ในน�้ำเย็น  เฉียบ แต่วิญญาณข้าก�ำลังทุกข์ทรมานดิ้นรนให้พ้นจากร่างมนุษย์  ราว  กับตัวข้าและโลกทั้งใบหดเล็กลงเป็นก้อนกลมๆ อัดแน่นด้วยความทุกข์  ทรมาน ถ้าจะเปรียบความรู้สึกรุนแรงที่ว่า ก็ต้องเทียบกับความรู้สึกปลด  ปล่อยอย่างประหลาดเมื่อถึงชั่วขณะพิเศษของการละสังขาร  ข้ารู้ว่าไอ้  สารเลวต้องการเอาชีวิตข้า ตอนที่จู่ๆ มันเอาหินฟาดลงมาจนกะโหลกแตก  แต่ก็ยังไม่เชื่อว่ามันจะเอาจนถึงตาย  เพิ่งตระหนักได้ตอนนั้นว่าตัวเอง  เป็นคนมองโลกในแง่ดี  ซึ่งข้าไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยตอนยังใช้ชีวิตไปๆ  มาๆ ระหว่างโรงศิลป์กับบ้าน  ข้าฝืนแรงฉุดของมรณะสุดใจขาดดิ้น โดย  ฝังเล็บมือและฟันลงไปในเนื้อของมัน  แต่เอาละ ข้าจะไม่ให้ท่านต้องทน  ฟังรายละเอียดแสนเจ็บปวดของการทุบตีที่ตามมาอีกหลายชุดก็แล้วกัน ในห้วงความเจ็บปวดทุรนทุราย ข้ารู ต ้ ว ั ว่าตายแน่ ความรู ส ้ ก ึ โล่งอก  MY NAME IS RED 17