Matichonbook MY NAME IS RED | Page 18
ไปแล้ว แต่วิญญาณยังอยู่ ขอสารภาพว่าข้ายังไม่เห็นศาลาเงินศาลาทอง
ริมน�้ำบนสวรรค์ หรือต้นไม้ใบใหญ่ๆ ออกผลเป็นลูกพลัม หรือเหล่าอนงค์
นางบริสุทธิ์แสนงามที่กล่าวถึงในพระคัมภีร์อัลกุรอาน ถึงข้าจะจ�ำได้แม่น
ว่าบ่อยครั้งเคยกระตือรือร้นวาดภาพนางฟ้านางสวรรค์นัยน์ตาโต ดังที ่
บรรยายไว้ในพระคัมภีร์บทเมื่อถึงวันสิ้นโลก และข้าก็ยังไม่เห็นร่องรอย
ของธารน� ำ ้ นม ธารเหล้าองุ น ่ ธารน� ำ ้ สะอาด หรือธารมธุรส ซึ ง ่ อิบน์ อะราบี
ปราชญ์ช่างจินตนาการพรรณนาไว้อย่างอุดมสมบูรณ์ ข้าไม่ได้มีเจตนา
ลบหลู่ศรัทธาของท่านทั้งหลายที่จินตนาการถึงปรโลกอย่างมีความหวัง
พูดให้ชัดเจนเลยแล้วกันว่าทุกอย่างที่ข้าประสบนั้นเกิดกับข้าเพียงคนเดียว
กระทั่งศาสนิกชนที่รู้เรื่องชีวิตหลังความตายแค่หางอึ่ง ยังรู้เลยว่าสภาพ
อนาถอย่างข้าคงไม่มีบุญได้เห็นล�ำนาวาแห่งสวรรค์หรอก
พูดง่ายๆ ตัวข้านี้นามว่าเอเลอแกนต์เอเฟนดิ ได้ตายไปแล้ว แต่
เพราะร่างยังไม่ถูกฝังวิญญาณจึงยังมีห่วง สถานการณ์พิลึกพิลั่นนี้แม้ข้า
ไม่ใช่คนแรกที่เคยประสบ แต่ก็สร้างความทุกข์ทรมานสาหัสให้แก่จิตส่วน
ที่อยู่ในปรโลก ถึงข้าจะไม่รู้สึกรู้สมถึงกะโหลกแตกละเอียด ร่างใกล้เน่า
บาดแผลเหวอะหวะ กระดูกหักทุกชิ้นส่วน แถมยังลอยปริ่มอยู่ในน�้ำเย็น
เฉียบ แต่วิญญาณข้าก�ำลังทุกข์ทรมานดิ้นรนให้พ้นจากร่างมนุษย์ ราว
กับตัวข้าและโลกทั้งใบหดเล็กลงเป็นก้อนกลมๆ อัดแน่นด้วยความทุกข์
ทรมาน
ถ้าจะเปรียบความรู้สึกรุนแรงที่ว่า ก็ต้องเทียบกับความรู้สึกปลด
ปล่อยอย่างประหลาดเมื่อถึงชั่วขณะพิเศษของการละสังขาร ข้ารู้ว่าไอ้
สารเลวต้องการเอาชีวิตข้า ตอนที่จู่ๆ มันเอาหินฟาดลงมาจนกะโหลกแตก
แต่ก็ยังไม่เชื่อว่ามันจะเอาจนถึงตาย เพิ่งตระหนักได้ตอนนั้นว่าตัวเอง
เป็นคนมองโลกในแง่ดี ซึ่งข้าไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยตอนยังใช้ชีวิตไปๆ
มาๆ ระหว่างโรงศิลป์กับบ้าน ข้าฝืนแรงฉุดของมรณะสุดใจขาดดิ้น โดย
ฝังเล็บมือและฟันลงไปในเนื้อของมัน แต่เอาละ ข้าจะไม่ให้ท่านต้องทน
ฟังรายละเอียดแสนเจ็บปวดของการทุบตีที่ตามมาอีกหลายชุดก็แล้วกัน
ในห้วงความเจ็บปวดทุรนทุราย ข้ารู ต ้ ว ั ว่าตายแน่ ความรู ส ้ ก ึ โล่งอก
MY NAME IS RED
17