burgermaatschappij . De zorg voor het personeel , het salaris . En de werkdruk was bij het bedrijf waar ik werkte veel hoger dan bij de marine .” Even denkt ze terug aan haar werk op de vloot : “ Natuurlijk was daar de mentale werkdruk hoger . Ik heb gezien dat een schip vlakbij ons werd gekaapt en dat mensen onder schot werden gehouden . Dat is niet te vergelijken met de burgermaatschappij .”

Het grootste verschil bleek de mentaliteit : “ Marinemensen zijn heel bijzondere mensen . Ze hebben een bepaalde houding : no-nonsense en gewoon gaan . Natuurlijk is niet alles rooskleurig , maar in de burgermaatschappij lijkt het alsof er bijna geen waarde wordt gehecht aan de mensen . Ik had de helft van mijn leven bij de marine gezeten , dat heeft me gevormd . Ik sta daardoor anders in het leven .”

Voor de klas Toch was teruggaan naar de marine geen optie , dat voelde als gezichtsverlies . “ Het was alsof ik het niet gered had in de burgermaatschappij

. Daarnaast wilde ik echt niet meer varen . Ik had inmiddels een zoon van drie en een dochter van één .”

De voormalig onderofficier hoorde over een functie bij het ROC , als docent leergang Veiligheid en Vakmanschap . Ze belde meteen en kon ( afgelopen ) september aan de slag . Nu leidt ze jongeren tussen de zestien

“ Ik sta nu aan de zijlijn . Dat is fijn en tegelijkertijd jammer ”

en eenentwintig jaar op voor een baan bij de marine en werkt ze aan de intensivering van het contact tussen de opleiding en de marine . “ Ik vind het heel leuk om jongeren te enthousiasmeren voor iets wat ik heel mooi vind .” Ook als haar eigen kinderen later bij de marine willen zal ze dat zeker

toejuichen . “ Maar omdat zij het willen , niet omdat wij hen die keuze opleggen .”

Van Vuure voelt zich op haar plek in deze functie . Sinds haar start in september heeft ze er al extra taken bij gekregen . “ Net als bij de marine werk ik hier hard en dat is een instelling die je ver kan brengen . Dat wil ik mijn leerlingen ook meegeven . Als je echt iets wil , dan kan het .” Haar plek tussen school en marine bevalt haar : “ Ik sta nu aan de zijlijn . Dat is fijn en tegelijkertijd jammer . De marine is en blijft een mooi bedrijf maar ik heb nu contact met beide werelden en dat vind ik een hele mooie combinatie .” Of ze ooit terug wil naar de marine ? Ze twijfelt : “ Ik zou het een eer vinden als ze me vragen of ik terug kom . Maar het zou afhangen van de functie . Ik wil nu niet varen en dat past nu eenmaal niet in het profiel van een fighter controller . Natuurlijk heb ik heus weleens een spijtmoment , maar dan zie ik thuis twee vrolijke kindertjes naar mij toe rennen en dat weet ik dat dit op dit moment de juiste keuze is .”

MARINE MAGAZINE

43