� Röntgenkamer in het St . Josephziekenhuis te Heerlen tussen 1920-1930 . Het betreft een trafosysteem met de trafokast tegen de achtermuur . De man in de stofjas is mogelijk de röntgentechnicus van De Wever , de heer P . Lamsfus . ( Atrium MC , Heerlen , historisch fotoarchief ) het Maria Hilf Spital aan een nieuw en groter ziekenhuis gebouwd , het Sint-Josephziekenhuis . Hoe dit gefinancierd werd , is niet helemaal duidelijk . Waarschijnlijk verstrekte De Wever zelf een lening . De mijnen droegen bij aan de exploitatie . In dit nieuwe Sint-Josephziekenhuis werd in 1910 de eerste röntgenapparatuur geïnstalleerd . De Wever zelf droeg 2.500 gulden bij in de kosten daarvan . Inmiddels waren er twee artsen aan het ziekenhuis verbonden : dokter E . Hustinx ( chirurgie en gynaecologie ) en dokter F . de Wever ( interne ziekte , röntgenologie , verloskunde en assistentie bij operaties ).
Verdere specialisatie werd hier , net als in Maastricht , lang tegengehouden . De röntgenologie werd een belangrijk deel van De Wevers dagelijkse werk . Al snel was opnieuw uitbreiding nodig en met 283 bedden was het Sint-Josephziekenhuis in 1914 een van de drie grootste katholieke ziekenhuizen van Nederland . De angst in Maastricht dat het ziekenhuis Calvariënberg door Heerlen overvleugeld zou worden was dus niet helemaal ongegrond ; misschien was dit op dat moment zelfs al een feit . De Wever had liefde voor de techniek en ontpopte zich als een enthousiast röntgenoloog . Door scholing en bijscholing , onder meer door een bezoek aan het beroemde Holzknechtinstituut in Wenen , hield hij zich uitstekend op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen . Tot 1937 bleef hij hoofd van de röntgeninrichting van het Sint-Josephziekenhuis .
68