MAASTRO clinic | een eeuw radiotherapie in Limburg | Page 130

Voor het verkrijgen van een bepaalde vorm van het bestralingsveld werd een ‘afblokking’ van een
zware metaallegering gemaakt. De blokken werden gemonteerd op een persplex plaat die onder de
kop van de Linac werd geschoven. Iedere patiënt had zijn eigen, individuele afblokking.

Het was toen al gangbaar zoveel mogelijk ‘conformal’ te
bestralen, dat wil zeggen alleen te bestralen wat bestraald moest
worden, waardoor de omgeving zo veel mogelijk gespaard
werd. Door afblokking probeerde men de bundels een vorm te
geven die overeenkwam met de contouren van het doelgebied.
Door diverse bundels uit verschillende richtingen te laten
samenkomen, kon het doelgebied preciezer bestraald worden
en kwam minder straling terecht op het omringende weefsel.
De treatment planning systemen (waarover in de volgende
alinea meer) waren toen al in staat een driedimensionale (3D-)
Opslag van die blokken in de bestralingsruimte.

dosisverdeling te berekenen uit een compilatie van meer, al dan
niet afgeblokte, stralenbundels. Later is die afblokkingstechniek
in een Linac ingebouwd. Het rechthoekige diafragma werd
vervangen door een diafragma met beweegbare lamellen.
Het RTIL introduceerde deze technologie in 1998, toen de eerste
Linac uit 1978 werd vervangen. In 1999 waren in totaal 4 Linacs

128

in gebruik, waarvan één in Maastricht.