Lokkerbol begon op 1 januari 1965 in het Sint-Josephziekenhuis . Hij kreeg nieuwe apparatuur voor oppervlaktetherapie ( met röntgenstraling ) en voor contacttherapie ( met radium en andere isotopen ). Ook werd hem als ‘ bruidsschat ’ een ‘ kobaltbom ’ toegezegd ( een 25 cm dikke loden schil met in het midden een cilindertje met radioactief kobalt ). Ziekenhuizen zetten wel vaker een lokkertje in om specialisten aan zich te binden . De nieuwe kobaltbom werd al in 1966 in gebruik genomen in inderhaast gebouwde bunkers in de oude röntgenafdeling van het Sint- Josephziekenhuis . Het toestel was , na bemiddeling van de Maastrichtse röntgenoloog Van der Plaats sr ., door Philips geleverd .
Op dat moment was een nieuwe ziekenhuis , dat de naam De Wever zou krijgen , al in aanbouw . In allerijl werd op het terrein van dat ziekenhuis een nieuwe radiotherapieafdeling ontworpen . Deze kwam onder de grond te liggen ; er moest een verbindingsgang met het ziekenhuis komen en die kon niet meer bovengronds worden aangelegd in verband met een om het ziekenhuisgebouw geplande rondweg . In 1968 verhuisde het Sint-Josephziekenhuis naar De Wever , dat op 14 juni 1968 door prinses Beatrix feestelijk werd geopend . Een jaar later volgde de verhuizing van radiotherapieafdeling , mét kobaltbom . Naast de bestralingsruimten en ruimten voor administratie en personeel , omvatte de ondergrondse afdeling vier eenpersoonskamers . Lokkerbol was een echte techneut . Reparaties aan de kobaltbom verrichtte hij zelf . De activiteiten van deze afdeling waren van meet af aan gericht op
het tot stand brengen van een doelmatige samenwerking met de andere specialisten van het ziekenhuis en ook met specialisten verbonden aan ziekenhuizen in de omgeving van Heerlen .
Toch is er in de jaarverslagen van het De Weverziekenhuis uit die jaren vrijwel niets te vinden over de nieuwe afdeling radiotherapie . Alleen de gynaecologen van De Wever maakten in 1969 melding van een gemeenschappelijk spreekuur met de radiotherapeut , waarop 267 patiënten werden gezien :
(…) het gereed komen van de nieuwe radiotherapieafdeling is ons spreekuur aanzienlijk ten goede gekomen .
Gynaecologen en radiotherapeut zagen in die jaren bijna driehonderd kankerpatiënten per jaar . Zij deden dit gezamenlijk , toen een unicum en sindsdien een gebruik dat heden ten dage nog steeds bestaat . Lokkerbol hield ook spreekuur in het ziekenhuis De Goddelijke Voorzienigheid in Sittard en het ziekenhuis Sint-Annadal in Maastricht . Daar was uitsluitend orthovolt-apparatuur ( 250 kV ) aanwezig .
In de beginjaren kende de afdeling radiotherapie een kleine personeelsbezetting : naast de vrijgevestigde Lokkerbol bestond deze slechts uit een radiotherapeutisch laborante en een secretaresse . Er werden toen ongeveer 70 patiënten per jaar opgenomen , met een gemiddelde verblijfsduur van bijna een maand . Vanaf 1972 leverde de maatschap interne geneeskunde van het De Weverziekenhuis een vaste arts voor de radiotherapie-patiënten , de internist Van Lange . Omdat hij kennis van chemotherapie meebracht , kreeg de behandeling van kankerpatiënten een stevige impuls : een combinatie van chemotherapie en bestraling leverde vaak betere resultaten op . Het aantal opgenomen patiënten nam dan ook snel toe : in 1970 noteren we al 123 opgenomen patiënten en in 1975 waren dat er 250 .
Deze fraaie muur was het enige bovengronds zichtbare teken van het nijvere RTIL in zijn beginjaren naast het De Weverziekenhuis . Het gebouw werd in 2008 gesloopt . ( Atrium MC Heerlen )
111