MAASTRO clinic | een eeuw radiotherapie in Limburg | Page 103
Erelidmaatschap van de Oosterijkse Röntgenlaborantenvereniging.
(Archief NVvR)
Tijdens de oorlog was hij Duitsgezind en dacht hij
dat Duitsland de oorlog zou winnen. Hij liet zich
regelmatig publiekelijk in positieve zin uit over de Duitse
wetenschap, het organisatietalent van de Duitsers en
hun gedisciplineerdheid. Hoewel zelf geen NSB-er, had
hij veel contacten met de NSB met behulp waarvan hij
probeerde in het ziekenhuis bepaalde zaken geregeld te
krijgen. Dat maakte hem in de ogen van velen verdacht.
Die verdenking werd nog versterkt doordat hij vrij kon
reizen en vaak naar het buitenland ging. Achteraf blijken
die reizen meestal op verzoek van Philips gemaakt te zijn,
met als doel apparatuur van Philips in het buitenland,
ook in Duitsland, te demonstreren. Een voorbeeld daarvan
is de boloscoop, een röntgenapparaat om onder andere
kogels en granaatscherven in het lichaam te lokaliseren en
gemakkelijk te verwijderen. De Documentatiecommissie
voor de Zuivering van Overheidspersoneel heeft uitvoerig
onderzoek gedaan naar zijn gedragingen tijdens de oorlog
met als resultaat dat hij in 1947 door de burgemeester van
Maastricht mondeling is berispt vanwege zijn pro-Duitse
houding tijdens de bezetting. Daar bleef het echter bij.
Prof. dr. G.J. van der Plaats. (Philips Company Archives, Eindhoven)
De prof. dr. J.K.A. Wertheim Salomonson medaille. (Archief NvR)
Na de oorlog bleef hij zich inzetten voor allerlei
ontwikkelingen binnen de radiologie. Hij is daarbij altijd
gekant gebleven tegen een opsplitsing van het vakgebied
In datzelfde jaar trouwde hij met Ans Verhoef. Het paar
in radiodiagnostiek en radiotherapie. Zijn internationale
kende elkaar al van de schoolbanken en Ans was
faam ontleende hij vooral aan zijn vele malen herdrukt
inmiddels ook radioloog. Tijdens de huwelijksreis
werd de praktijk in Maastricht waargenomen
door zijn broer Ben en diens vrouw,
en in meerdere talen vertaalde leerboek over de
röntgentechniek.
Halverwege de jaren vijftig was hij kortdurend
die eveneens radioloog was. In 1938
hoogleraar radiologie in Groningen, maar bleef
promoveerde hij in Utrecht op de
gelijktijdig ook verbonden aan het Maastrichtse
technische achtergronden en klinische
ziekenhuis, de A.M.I. en Philips. Tot zijn pensioen
toepassingen van de contacttherapie.
in 1969 en ook nog lang daarna is men hem in
Voor zijn bijdrage aan de ontwikkeling
Maastricht ‘de professor’ blijven noemen. Hij liet
van de contacttherapie ontving hij in 1940,
samen met dr. Betty Levie uit Amsterdam, de
Wertheim Salomonson-medaille, een prestigieuze
prijs in de radiologische gemeenschap.
zich dat graag aanleunen. Na zijn pensionering
bleef hij actief als radioloog in de A.M.I. en reisde hij
vrijwel tot zijn dood in 1995 langs de vele radiologische
gezelschappen over de hele wereld waarvan hij erelid was.
101