Column
Beautiful People Het is voorjaar 1970 , een warme dag in mei . De plek is een groot hospitaal , gelegen in de bossen tussen Hilversum en Baarn . Het instituut is in 1969 geopend en nog volop in aanbouw .
Sinds een half jaar werk ik hier als leerlingverpleegkundige . Ik woon en werk op het terrein en ben gehuisvest , met nog minstens 30collega ’ s in een houten barak omdat het zusterhuis nog niet klaar is . Vele dagen en weken gaan voorbij zonder het terrein te verlaten , met uitzondering van de avonden om in Hilversum bier en hamburgers te halen op mijn gammele Puch . Ik heb een vroege dienst gehad , van 7.00 tot 18.00 uur , heb net gegeten in het personeelsrestaurant ga even rusten in mijn kamertje . Een paar kamers verderop is het een lawaai van jewelste . Ik hoor rinkelende bierflessen , er wordt veel gelachen . Kennelijk een feestje aan de gang . Veel mensen lopen in de smalle gang van de barak heen en weer en ik luister met gespitste oren . Zoiets van : waarom weet ik hier niet van ? Er wordt muziek opgezet :
Beautiful People van Melanie : Beautiful people We share the same back door And it isn ' t right We never met before But then We may never meet again If I weren ' t afraid you ' d laugh at me .
Mooie tekst , mooie stem , een haast verlangende , smekende stem . De stem past precies bij de tekst , overdenk ik . Precies op dat moment wordt er op mijn deur geklopt : Een jong dame , ravenzwart krullend haar , kort gerokt en een poezentruitje met prachtige laarzen staat voor mijn deur . Ik sta op van mijn bed en Susanne Antonia José , een Spaanse , staat in mijn kamer . Ik heb haar wel eens eerder ontmoet in het paviljoen waar ik werk , als schoonmaakster : als Spaanse gastarbeidster hierheen gekomen om hier carrière te maken . Even heb ik het moment dat zij letterlijk uit de grammofoonplaat is gestapt om mij te komen halen . Nou , ik kan mijn oren niet geloven : ze nodigt mij uit om deelgenoot te worden van het feestje enkele kamers verderop . Ik bedenk me geen moment en ga uiteraard op haar uitnodiging in . We drinken en we dansen en tegen 23.00 uur in de avond is het bier en de wijn op . Ik rij samen met Susanne naar Hilversum , zij stevig achterop op mijn Puch om bier , wijn en hamburgers te halen . Op de terugweg stop ik plotseling , ter hoogte van Anna ’ s Hoeve . Het is donker ,
Susanne vraagt wat er aan de hand is en de rest , ja de rest is geschiedenis . De relatie heeft een jaar geduurd : de temperamenten blijken te verschillend te zijn .
Beautiful People : You live in the same world as I do But somehow I never noticed You before today I ' m ashamed to say
Pedro Waldenaar , november 2016
15