Kultura filmowa w Poznaniu. Stan aktualny i perspektywy rozwoju. | Page 28
krótkiego metrażu do dłuższych form fabularnych, relatywnie łatwiejszych niż w tradycyjnym
systemie produkcji. Warto przytoczyć w tym kontekście słowa Jakuba Jasiukiewicza: Musimy
od czegoś zacząć, a jak chwyci, to potem ludzie i tak zaczną robić fabuły. Ale musimy od
czegoś zacząć, a przy okazji może stworzy się lokalna specyfika, taka „poznańska szkoła
filmowa”.
Istotną okolicznością jest też fakt, iż trzy z czterech najbardziej znaczących obecnie
poznańskich festiwali filmowych, cieszących się ogólnokrajową renomą, poświęcone są
właśnie animacji, dokumentowi oraz krótkim formom (Animator, Off Cinema, Short Waves).
Po raz kolejny otwiera się tutaj pole do budowy wyraźnej specyfiki Poznania oraz synergicznych
powiązań między sektorami branży filmowej.
1. Czy nowy model produkcji?
Studium przypadku realizacji filmu Hel (2015)
Pełnometrażowy film fabularny Hel w reżyserii Pawła Tarasiewicza i Katarzyny
Priwieziencew miał premierę w czasie Warszawskiego Festiwalu Filmowego w październiku
2015 r. Jest to thriller, którego akcja osadzona jest na Półwyspie Helskim. Stanowi on
interesujący przykład produkcji możliwej dzięki zdecydowanie łatwiejszemu, warunkowanego
rozwojem technologii cyfrowych, dostępowi do techniki umożliwiającej pracę,
dzięki specyficznej organizacji pionów ekipy filmowej i harmonogramu zdjęć. Twórcy
rozpoczęli projekt przekonani, iż możliwe jest w Polsce nakręcenie pełnometrażowego filmu
bez wsparcia Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, niejako poza oficjalnym systemem,
m.in. dzięki znaczącemu ograniczeniu kosztów. Losy tego projektu wiążą się z pytaniem:
czy możemy mówić tutaj o rysującym się nowym modelu produkcji filmowej?
I czy ów domniemany model sprawdza się w praktyce?
Z mocy ustawy z 2005 r. powstał Polski Instytut Sztuki Filmowej. Stał się najistotniejszym
punktem odniesienia dla polskiej branży filmowej. Wokół niej oraz redystrybuowanych przez
nią środków grawitują obecnie w Polsce wszelkie aktywności w dziedzinie produkcji, a także
edukacji, festiwali, rozpowszechniania itd. Instytut partycypuje co roku w 70-80 proc.
powstających w Polsce filmów fabularnych. Stąd próbę nakręcenia profesjonalnego filmu poza
tą strukturą uznać należy za odważny eksperyment produkcyjny.
Podjęła się go grupa ówczesnych studentów ostatnich lat PWSFTviT w Łodzi, uzupełniona
o grono zaprzyjaźnionych studentów innych szkół, przede wszystkim Wydziału Radia i Telewizji
Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Idea pojawiła się po odrzuceniu innego projektu grupy
inicjującej projekt przez mającą pod swoją pieczą filmowe debiuty Radę Artystyczną Studia
Munka w czerwcu 2011 r. i skonkretyzowała pół roku później na festiwalu filmowym Camerimage.
Zdjęcia rozpoczęto już w marcu 2012 r., ich druga tura miała miejsce w marcu roku 2013,
a film miał swoją festiwalową premierę w październiku roku 2015. Dla uproszczenia i pewnej
syntezy rozpatrzmy kluczowe elementy zauważalnego nowego podejścia do zagadnień produkcji
w czterech aspektach: ekipy i organizacji jej pracy, scenariusza, technologii oraz finansowania.
28
Rozdział 3