September 2016 | Page 24

p roz a wzmacnia ich smakowitość. To ofiara, swego rodzaju. W obliczu niżu demo graficznego i coraz mniejszej liczby nieostrożnych dzieci, które wpada ją w międzyperonowe przestrzenie ktoś musi przebłagać pozbaw ione li tości dusze pociągów. Niegdyś ofiarą mogliście być wy, gdy jednak zmieniły się czasy i przepisy, i gdy pojawiły się normy, certyfikaty, dotacje i wymogi zmieniła się także natura samych ofiar. Białko, jakkolwiek sycące, wymagało potem przetworzenia. W dodatku nie regularność dostaw źle wpływała na ogólną kondycję taboru. Dlatego też zgromadzenie najstarszych i najmędr szych kolejarzy w porozumieniu z tymi nieco dziwnymi, nieco lśniącymi przy byszami zza granicy ustaliło, że wóze czki są rozwiązaniem zdecydowanie czystszym i wydajniejszym. Pozornie wszystko wróciło na stare tory, przy pudrowane lekko smarem to tu, to tam, by niekiedy sprawiały wrażenie nowych. Jednakże stare pociągi nie zapomniały. Dlatego też, gdy wy, moi drodzy czytel nicy, stoicie rano na ogarniętym mgłą 24 peronie i widzicie w dali serpentynę światła oraz słyszycie odległy gwizd, świadczący o tym, że wasza stalowa gąsienica powoli się zbliża, błagajcie wasze bory, jeże, czy inne istoty, których moc sprawcza pozostaje poza wszelką wątpliwością, by zesłały wam pociąg nowy. Stare dyszą. Dosłownie też, ale tutaj o ich pragnienie zemsty mi chodzi. Odrzucone, w coraz większym stopniu wyśmiewane, zbez czeszczane nędznymi wypocinami tri balowych młodzieńców są już całkowicie zdesperowane. Jak napisałam na począ tku tęsknią, tęsknią za dawnymi dnia mi swojej chwały, sprzed ery lśniących nieco przybyszów i wózeczków na ich wyniosłych kółkach. Ich głód, więcej niż duchowy, nie wyróżnia już szczególnie wieku ofiar i na nic wam, moi drodzy, wszystkie normy, dotacje i certyfikaty. Teraz wiecie już, czego się spodziewać. I na co uważać. Wiedzcie jednak, że to jedynie ułamek tego, czym tak naprawdę są pociągi, te tajemnicze gąsienice frunące przez noc. Niech im jętki grają i jeże błogosławią.