Kaybolan Defterler / zine 8.Sayı: Masal | Page 14

Yeşil Masa _ ALEJANDRA PIZARNIK ÇEVİRİ: NURTEN UYAR Güneş sapsarı bir hayvan gibi. İyi ki kimse bana yardım etmiyor. Yardıma ihtiyacınız olduğunda yardım almaktan daha tehlikeli şey yoktur. Kendimi çocukluğun güneşiyle hatırlıyorum, içine ölüm aşılanmış güzel hayatla. Ama hayır, güneş gecemi katletmeyecek Gezginler, bu ikimizin şarkısı, bir metafor gibi titreşiyorum:muma kıyasla ruh. Ve yer bile olmayan biryere gitmek dışında yapacağın birşey yok. Burası , uzayın çılgın bir adam gibi titrediği yer. Biri, bahçede zamanın geçişini yavaşlatıyor. Müzik ve tuvalet suyuyla besleniyorum. Ben Senin kızınım. Aralıksız, amansız bir rüyayla kavrulmuş. O kayıp yerde tek bildiğim gece maskeleri. Gölgeler uyanmadan kendime, bir kez olsun bir maske tasarlamaya vaktim var mı? Hiçbiryere davetli, hiç olmazsa en dibe. Ölü bedenimin ağırlığını tartmak için konuşmayı deniyorum. Denizler ölülerini saklar. Çünkü 8 The Green Table The sun like a big too yellow animal. It’s lucky no one helps me. Nothing more dangerous than receiving help when you need help. I recall myself in the sun of childhood, infused with death, with beautiful life. But no sun will kill off my night. The wandering, this song of us two, I flicker like a metaphor: the soul compared to a candle. And you’ll have nothing except a going to a place that is no place. It’s here where space trembles like a madman. Someone in the garden slows the passage of time. I feed on music and black water. I’m your girl, scorched by a relentless dream. Night-masks in that lost place only I know. Will I have time to fashion a mask for myself once I emerge from the shadows? Invited to go nowhere but to the bottom. I try on the language to test the weight of my dead. aşağıda olan aşağıda kalmalıdır. The sea hides its dead. Because what is below must stay below. En iyisi için; yeni gölgesiyle savaştı, şeffaflığa karşı mücadele etti. It was for the best; she fought her new shadow, she struggled against transparency.