GÖÇEBE
—
FAT İ H A K Ç A
sesimi düşerken gördüm
karışarak göçtü başka seslere
tufanları dindiren ağaç dalları
tomurcuk ve insandı karanlığı yaramayan da
herkes çölleştiğinde toprağı kim bulacak
kim işleyip açacak yusuf’a yeni bir kuyu
sesimle ılıştıramadığım yeryüzü
esenlikler mi verecek parmak uçlarımdaki adama
ölüme çırak verildiğim gün ah’la
sevmeyi öğrendim kadınları
kanla boyadım sütle sildim alınlarındaki masalı
çağdaş bayraklar yaptım gölgemden
sonra bana hep kar yağdı gökten
sonra bana hep soğuk eli değdi yaşamın
buz tuttu süt kül ve içimdeki şavk
üzerimde başka sesleri duymanın ağırlığı
atların nal sesleri kılıç yalımları ve barut
üzengiler tank paletleri istikametler
bir kuyudan seyrederken kıyameti
sardım yarama yusuf’un yırtılan gömleğini
yürüdüm tufana ve ağırlığa karşı
sesim dolaştığın dünyan ne kadar
12
GÖRSEL: JADRIEN COUSENS
7.Sayı
Göç