Ο Eizo Onishi γεννήθηκε από μια παλιά και παραδοσιακή οικογένεια Samurai, στο νησί Shikokou στους πρόποδες Ejime-Ken. Ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα στην ιστορία των Samurai είναι αυτό του Sakamoto και λεγόταν από τον λαό της εποχής ότι ήταν άγιος. Οι πρόγονοι του Onishi είχαν εξαιρετικά κοντινές σχέσεις με τον διάσημο αυτό πολεμιστή και μέχρι σήμερα o Onishi έχει στη κατοχή του έναν πάπυρο γραμμένο και υπογεγραμμένο από αυτόν.
Το οικόσημο της οικογένειας Onishi αποτελείται από μια συστάδα φύλλων τα οποία κατά σειρά είναι 5-7-5 και προέρχεται από την βασιλική οικογένεια της Ιαπωνίας. Υπήρχε πριν κάποια χρόνια πάνω σε νομίσματα ένας από τους πρόγονους του Onishi και θεωρείτο πώς ήταν βασιλιάς ανάμεσα στους Samurai. Ηταν φυσικό επακόλουθο, επομένως, οι μυστικές τέχνες των Ανατολικών πολεμικών τεχνών να πηγαίνουν από γενιά σε γενιά με διάφορες τελετές σε όλη τη σειρά των Samurai.
Από μικρή ηλικία ο Eizo Onishi ασχολήθηκε με διάφορες πολεμικές τέχνες, όπως το Jiu Jitsu, το Kendo και το Jodo [η τέχνη του ραβδιού].
Την ακαδημαϊκή του εκπαίδευση την πήρε στο κολέγιο Matsuyama στη Shikokou και στο πανεπιστήμιο University of Keio στο Τόκιο.
Στα πρώτα χρόνια της εφηβείας του πήγε για εκπαίδευση στο Καράτε στον Kanken Toyama, ο οποίος υπήρξε ο μοναδικός του δάσκαλος για περίπου δέκα χρόνια. Με την καθοδήγησή του ο Onishi έφτασε στο 6ο dan. Ο Toyama ήταν εκείνος που έγραψε μια συστατική επιστολή κι έστειλε τον μαθητή του, σε αναζήτηση περισσότερων γνώσεων, στον Juhatsu Kiyoda.
Ο Kiyoda ήδη είχε μεταφερθεί στο νησί Kyushu. Oταν ο Onishi τον επισκέφθηκε το μόνο που κατάφερε ήταν να έχει δεκαπέντε λεπτά ακρόασης από έναν υψηλόβαθμο μαθητή του ο οποίος πολύ ευγενικά του ζήτησε να επιστρέψει πίσω και να έρθει αργότερα και ίσως ο δάσκαλος να τον δεχόταν ως μαθητή του. Για έναν ολόκληρο χρόνο ο Onishi ταξίδευε κάθε μήνα επί δύο ημέρες ζητώντας να γίνει δεκτός ως μαθητής μέχρι τελικά που ο Kiyoda βλέποντας την θέλησή του τον δέχτηκε. Ετσι ξεκίνησε την εκπαίδευση σε έναν πάρα πολύ απαιτητικό αλλά καλό δάσκαλο που απαιτούσε από τους μαθητές του την τελειότητα. Για παράδειγμα, χρειάστηκαν στον Onishi τρία ολόκληρα χρόνια εντατικής προπόνησης για να τελειοποιήσει το kata Sanshin, [kata αναπνοής], όχι γιατί ήταν αργός για να μάθει αλλά γιατί έτσι ήταν τότε ο παραδοσιακός τρόπος εκπαίδευσης. Κάθε κίνηση έπρεπε να αναλυθεί και να εκτελεστεί ξανά και ξανά μέχρι να γίνει τέλεια, όπως τέλεια είναι η λειτουργία της αναπνοής. Δεν ήταν τα διπλώματα που έκαναν master αυτούς τους μαχητές, αλλά η σκληρή τους εκπαίδευση.
Μετά από χρόνια σκληρής εξάσκησης οι Toyama και Kiyoda είχαν πειστεί πώς ο Onishi έπρεπε να προχωρήσει περισσότερο στις σπουδές του στις πολεμικές τέχνες αφού κοντά τους είχε ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του. O Onishi ακολούθησε τις συμβουλές τους και πράγματι πήγε σε άλλες χώρες να μελετήσει νέες τεχνικές και συστήματα. Στο Πεκίνο, το Χονγκ Κονγκ και την Ταιβάν διδάχτηκε κινέζικες πολεμικές τέχνες από τον master Koichi Kyo και μετέπειτα από τον master An Tenei.
Λίγο πριν πεθάνει ο Kanken Toyama του απένειμε το “Menkyo Kaiden» [χειρόγραφος πάπυρος] όπου αναγνωρίστηκε ως «Δίκαιος-Φρόνιμος» και με άριστη επίδοση. Επίσης, διορίστηκε Πρόεδρος της All Japan Karate-Do Association όπου διαδέχθηκε τον δάσκαλό του Toyama ως ο νέος ηγέτης.
To 1952 ίδρυσε το στυλ «Koei-Kan», που αποτελεί την αποκρυστάλλωση της πολύχρονης και συστηματικής του εκπαίδευσης πάνω στις πολεμικές τέχνες. Το όνομα του στυλ προτάθηκε από τον ίδιο τον Toyama και η μετάφρασή του είναι, «Η Ευτυχία και η Ευημερία της Αίθουσας».
Το 1957 εισήγαγε τον προστατευτικό εξοπλισμό Bogu ως μέρος των αγώνων πλήρους επαφής. To Bogu αποτελείται από το κράνος με μάσκα προσώπου από ατσάλινο δίχτυ, τον προστάτη κορμού που καλύπτει το μπροστινό μέρος, από τον λαιμό μέχρι τη μέση και τα γάντια. Ο εξοπλισμός συμπληρώνεται από το προστατευτικό των γεννητικών οργάνων.