JADWIGA i JADWIGI
s. Iwona Maria CR
Jadwiga Borzęcka… Znana, czy nie znana? Anegdoty o niej nie przewijają się w uczniowskich rozmowach, na facebookowych postach, nie jest wspominana w uczniowskich komentarzach internetowych ani w treściach sms-ów. I nic dziwnego! Cóż możemy o niej wiedzieć, skoro dzieli nas aż sześć pokoleń? Dlaczego w ogóle miałaby nas interesować historia jej życia? Nauczyciele i Siostry Zmartwychwstanki z Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Matki Jadwigi Borzęckiej mają nadzieję, że na te i podobne pytania uczniowie odpowiedzą sobie sami, zainspirowani Jadwigami!
Róże Jadwigi - nagrody za osiągnięcia artystyczne i publicystyczne – mają nam przypomnieć, że rozwijając nasze talenty, pasje i umiejętności chodzimy śladami naszej Patronki. Przypatrzmy się szczególnym momentom jej życia, które mogą nas o tym przekonać.
Jak pisze s. Maria Lucyna Mistecka w swej książce „Zmartwychwstanki”, rodzice Jadwigi dbali bardzo o gruntowne wykształcenie swych obu córek. W 1869 r. udają się do Wiednia na leczenie ojca, gdzie dziewczynki kontynuują naukę opanowując język niemiecki. Pobyt tam trwał pięć lat, aż do śmierci ojca. Następnie Jadwiga spędziła wraz z matką i siostrą jeden rok w kraju, odwiedzając rodzinę i znajomych na Białorusi, w Wilnie
i w Warszawie. Potem nastąpił wyjazd do Włoch. Przez cały czas Matka Celina zabiegała, by stworzyć odpowiednie warunki dla rozwoju artystycznych uzdolnień córek oraz wprowadzić je w życie towarzyskie i kulturalne ówczesnych elit społecznych. We Włoszech Jadwiga uczyła się języków włoskiego, hiszpańskiego i łaciny, studiowała literaturę obcą, historię sztuki oraz kontynuowała naukę tańca, muzyki i śpiewu. Podczas pobytu zagranicą systematycznie uczyła się języka ojczystego, rodzimej literatury i historii. Zwiedzała szczegółowo zabytki Rzymu
i Włoch a w 1877 r. odbyła podróż do Francji do Lourdes, Tuluzy i Paryża. Swoją wiedzę i umiejętności wykorzystała wiosną 1878 r. podczas pobytu w Obrębszczyźnie,
pracując społecznie i charytatywnie, ucząc niepiśmiennych dorosłych, dzieci i młodzież wiejską.
Jadwigę cechowała duża kultura umysłowa i towarzyska, odznaczała się wybitnymi zdolnościami i miała aspiracje naukowe i artystyczne. Nie przyszło jej łatwo zdecydować o poświęceniu całego życia Bogu gdyż miała świadomość, że życia zakonnego nie pogodzi ze swobodą zdobywania wiedzy. Podjęła tę decyzję w dniu Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie 1881 r. Na pamiątkę tego wydarzenia obchodzimy w szkole Dzień Patrona. Dlaczego w tym dniu będą rozdawane Róże Jadwigi? Czy Jadwigi przekazane w Dniu Patrona skłonią nas do pytań o nasze życie?