INSPIRATION
COVER
Ayın Jr. sanatçısı:
Aslı Çelikel Husovic
Laleli sokaklarının görülmeyen ya da görmezden
gelinen yüzü, bu ay Aslı Çelikel Husovic’in (28)
objektifinden JR’ın sayfalarına taşındı.
Seda Büktel
İ
lk olarak Akdeniz üniversitesi Turizm fakültesini,
daha sonra Marmara Üniversitesi GSF’de Fotoğraf
Bölümü’nü bitirdim. Şuan Mimar Sinan Üniversitesi’nde
fotoğraf üzerine yüksek lisans yapmaya çalışıyorum
ama yapamıyorum zamansızlıktan. :) Aynı zamanda Krank
Photography’de fotoğrafçı olarak yer almaktayım ve
Autonomy Production House’da da yardımcı yönetmenlik
yapıyorum.
Anı biriktirmek küçüklüğümden beri varolan bir
süreçti. Fotoğrafın, anı biriktirmenin en güzel
yollarından biri olduğunu keşfettim. Anı ve fotoğraf
birleşince nesnelerden çok görüntüye yoğunlaştım.
Üniversiteye girdiğim zaman fotoğraf kulübü ile fotoğrafa
ilgim bir hayli arttı. Ben de fotoğraf bölümü okumaya
karar verdim. Madem çok ilgileniyordum o zaman
hayatımın yönünü değiştirmem gerekiyordu. Bir bavul
alıp İstanbul’a okumaya geldim. Her şey yolunda gitti , iyi
ki peşini bırakmamışım dedim. En önemlisi ise fotoğraf
hayatımın en büyük alanını kaplıyor ve beni çok mutlu
ediyor.
Okulda ürettiklerim dışında, artık single fotoğraf
çekmekte zorlanıyorum. Seri projeler, biraz daha kapsamlı
projeler yapmaya çabalıyorum. Şu sıralar Rusya’da
çekeceğim bir belgesel projesi üzerine çalışmaya başladım.
Daha önümde uzun bir yol var ama gitgide
heyecanlandığım bir proje. Bunun dışında 2013’te başlayan
ve hala devam eden “17:00 // 5 PM’’ başlığı altında bir
projemiz var. 5 fotoğrafçı ile beraber her gün saat 17:00’de
her neredeysek o an çektiğimiz fotoğrafları online olarak
yayınladığımız bir platforma sahibiz.
Çalışmalarımda kurguya yöneldiğim dönemler oldu.
Belgesel fotoğrafı da çok seviyorum. Genelde mekan ve
18
portre üzerine çalışmalarım mevcut. Gördüğüm herhangi
bir görsel yeni bir kapı açıyor, hiç beklemediğim anda yeni
projeler aklıma geliyor ve proje çöplüğüme atıyorum. :)
İlham her yerden geliyor. Bir müzik, resim, afiş, otobüste
oturan yaşlı teyze bile bana ilham verebiliyor. Beslendiğim
çok fazla alan ve kişi var. Zaman benim birikimim , ömrüm
yettiğince üretmeye devam edeceğim. :)
“İdrak 2 saniye’’ beni şimdiye kadar en çok
heyecanlandıran projelerimden biriydi. Tamamen kurgu
ve cast ile şekillendirdiğim, izleyiciyi fark ettirmeye odaklı
bir prodüksiyon hazırladım. Önyargılar ve idrak üzerine
uzun sohbetler sonucu proje şekillendi. Biraz zorlu ve
zaman alan bir setti. Sonucu hepimiz sevdik. Danışman
hocam ve diğer akademisyenler bir hayli ilgilendi ve bu ilgi
projeye olan inancımı artırdı.
Fotoğrafla ilgilenip de Sabit Kalfagil’i tanımayan yoktur.
Ben de onun öğrencilerindendim. Dönem başlarında proje
şeçip tüm dönem boyunca onun üzerine çalışmalar
yapıyorduk. Ben Laleli’yi konu almak istedim. Fakat benim
gördüğüm Laleli; tekstil ürünleri üzerine değil, daha çok
arka sokakları üzerineydi. Proje başlarında sokaklarda
göçmenlerin portrelerini ve çalışma alanlarını çekiyordum
fakat bir türlü tatmin olamıyordum. Sabit Hoca beni çok
zorluyordu ve ben de göçmenlerin yaşam alanlarına
girmeye karar verdim. Bu oldukça zor ve tehlikeliydi. 6 ay
boyunca haftanın 1-2 günü gidip kapı kapı dolaşarak bu
projeyi gerçekleştirebildim. Bazen güvenliğin hiç olmadığı
alanlarda bulundum. Biraz tedirgin etse de, orada olmak ve
beni kabul etmeleri daha mutlu ediyordu. Çünkü Laleli diye
bilinen metropol semtinin aslında nasıl bir yaşam zorluğu
barındırdığını birçok kişi görmüyor veya görmezden
geliyordu. Beni mutlu eden de o görmezden gelinen
campaignjr.com
202 sn
insanların orada var olduklarını belgelemeye çalışmaktı.
Şimdi ise kapakta yer alan fotoğraf Laleli’nin herkesçe
bilinen legal ve illegal unsurlarını barındırıyor. Amaç, bir
kişi veya toplumu teşhir etmek değil, gerçekte olanı
belgelemek, bir nevi gözümüzün önünde olanlara dair
farkındalık yaratabilmek. Bunun için de zıtlığı kullanarak
oradaki zorlu yaşamı, bir insan olarak aslında onların o
ortamda nasıl eğreti durabildiğini yansıtmaya çalıştık.
Kapakta da yer alan Amine’yle de Laleli projesi sürecinde,
bundan 3 yıl önce yine birlikte çalışmıştık. Dergi içerisinde
de yer alan Laleli fotoğraflarımda ona rastlarsınız. Kendisi
bir model değil aslında, sadece Laleli’de yaşayan
kadınlardan biri. Vermek istediğimiz zıtlığı buradan
anlamak da mümkün.
Kariyerim boyunca, beni tatmin edecek, gerçekten büyük
emek sarf edeceğim projeler yapmanın peşindeyim.
İleride yapacağım projeler, insanları hem rahatsız etmeli
hem de aslında var olan, bildiği şeyleri farklı pencerelerden
görebilmelerini sağlamalı. Kariyer olarak en büyük hedefim
ise olabildiğince çok kitleye ulaşmak. Fotoğraf, global bir
dildir ve herkese ulaşabilen en kolay yollardan biridir.
Derdini anlatabildiğin kadar sana alan verir. Bu alanı
genişletmek ise en büyük hedef olmalıdır.
Bu alanda ilerlemek isteyenlere önerim: Çok üretmek,
denemek... Mutlaka “Dünyada neler üretiliyor?’’u takip
etmek. Göz pratiğini refleksini çalıştırmak... Biraz
nankördür fotoğraf, refleksini kaybetmemek için gerekirse
her gün bir şeyler çekmeyi, bakmayı, araştırmayı
gerektirir. Aslında en önemlisi de dert edinmek. Dert
etmezsen tökezlersin. İlk soru “Derdin ne?’’ 2. Soru
“Üretimin bu derdine hizmet ediyor mu?” olmalıdır.
“Laleli diye bilinen metropol semtinin aslında nasıl bir yaşam zorluğu barındırdığını birçok kişi görmüyor veya görmezden
geliyordu. Beni mutlu eden de o görmezden gelinen insanların orada var olduklarını belgelemeye çalışmaktı.”
campaignjr.com
19