KARDE??M UMUT
Merve Gen
Umut, her ne kadar onsuz oldu?umuzu söylesek de ne ya?arsak ya?ayal?m, ne kadar k?zarsak k?zal?m dönüp affetmeye haz?r oldu?umuz bir karde? gibi içimizde bir yerde hep vard?r asl?nda. Bir i?e ba?lad???m?zda, yeni bir hayata ad?m att???m?zda akl?m?za nice resimler çizmeye ba?lamam?z da bu umut denilen tatl? belan?n ürünüdür. T?pk? bizi olgunla?t?ran ve bizde de?i?im yaratan üniversite dönemecinde oldu?u gibi…
Bundan üç y?l önce, tüm günlerim üniversite s?navlar?na har?l har?l çal??arak ve mola zamanlar?mda hayaller kurarak geçiyordu. Birço?umuzun ya?ad??? o bilindik stres yönetiyordu beni de i?te: Hassasl???m, en ufak bir olumsuzluktan sonra “B?rak?yorum art?k yeter!” diye ?ikayetlerim, s?navlarla ilgili duydu?um haberler, arkada?lar?m?n benden daha ba?ar?l? ya da ba?ar?s?z olmalar?n?n üzerimdeki o h?nz?r etkisi ve daha nice stres bunal?mlar?… Tam üç y?l sonra oturdu?um koltu?a bak?