καθημερινές πραγματικότητες των ατόμων που κατέχουν
θέσεις λήψης αποφάσεων και που ασκούν δύναμη και
εξισορροπούν ποικίλα ανταγωνιστικά συμφέροντα.
Ακόμα κι έτσι, θα ανεβάσουμε τον πήχη τόσο ψηλά
ώστε να διασφαλίσουμε ότι το Ισραήλ - αναγκασμένο να
λειτουργήσει στο συχνά τραχύ, ηθικά αμφιλεγόμενο κόσμο
των διεθνών σχέσεων και της πολιτικής, ειδικά ως ένα μικρό,
ακόμα απειλούμενο κράτος - θα υπολείπεται πάντα;
Ωστόσο, η αντίληψη ότι το Ισραήλ θα μπορούσε κάποτε
να γίνει ηθικά ταυτόσημο με οποιαδήποτε άλλη χώρα,
επιδιώκοντας αντανακλαστικά να καλυφθεί πίσω από
τη βολική δικαιολογία της realpolitik για να εξηγήσει τη
συμπεριφορά του, είναι εξίσου απαράδεκτη.
Οι Ισραηλινοί, με μόνο επτά δεκαετίες εθνικής
κυριαρχίας στο ενεργητικό τους, συγκαταλέγονται μεταξύ
των νεότερων διαχειριστών της πολιτικής δεξιοτεχνίας.
Με όλη την αξιοσημείωτη επιτυχία τους, σκεφτείτε τις
αποθαρρυντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές
προκλήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, 70 ή ακόμα και 170
χρόνια μετά την ανεξαρτησία ή, ακόμη, τις προκλήσεις που
αντιμετωπίζει σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των επίμονων
κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που διευρύνουν
τις πολιτικές διαφορές. Και ας μην ξεχνάμε ότι οι Ηνωμένες
Πολιτείες, σε αντίθεση με το Ισραήλ, είναι μια τεράστια χώρα
ευλογημένη με άφθονους φυσικούς πόρους, ωκεανούς σε
δυόμισι από τις πλευρές της, με ευγενή γείτονα στο βορρά
και έναν πιο αδύναμο γείτονα στο νότο.
Όπως κάθε ζωντανή δημοκρατία, η Αμερική είναι ένα
μόνιμο έργο σε εξέλιξη. Το ίδιο ισχύει και για το Ισραήλ.
Θαυμάζοντας όμως το Ισραήλ όπως εγώ, δεν σημαίνει ότι
παραβλέπουμε τις ελλείψεις του, συμπεριλαμβανομένης
της υπερβολικής και ασεβούς εισβολής της θρησκείας
στην πολιτική, της απαράδεκτης περιθωριοποίησης των
9