The Libby Zion Case
David A. Asch, M.D.,
and Ruth M. Parker,
M.D. N. Engl J Med 1988;
318:771-775
Dit voorstel werd goedgekeurd. Men kwam de assistent geneesheer
in kwestie nog wel grootmoedig tegemoet door hem 600 gulden
vergoeding voor huisvesting toe te kennen nu hij geen gebruik meer
The unexpected death of
maakte van kost en inwoning in het ziekenhuis. In de Spartaanse
a young woman at the New
leerschool bestond de opleiding vooral en misschien alleen uit de
York Hospital in 1984 prompted
supervisie tijdens de visites op zaal. Wanneer U nu denkt dat dit alleen
a series of regional investigations that have resulted
in Maastricht voorkwam raden zij u aan in de bestuursnotulen en de
in recommendations of profound changes in graduate
aanstellingsvoorwaarden voor assistenten uit de periode tussen de
medical education. An initial proposal included the
twee wereldoorlogen in de andere opleidingsziekenhuizen te kijken.
suggestion that work shifts be imposed to limit the long
hours traditionally worked by house officers. Although this
Tot 1949 bleef het opleidingssysteem in de kern ongewijzigd. In
proposal was sparked by a single event, it did not occur
1933 werd weliswaar de Specialisten Registratie Commissie (SRC)
in isolation; a variety of forces from inside and outside the
ingesteld, maar de opleiding bleef onveranderd en was gebaseerd
profession gave it support.
op een afspraak tussen de opleider en de assistent. De SRC
registreerde voortaan de erkende opleiders en zorgde voor de
inschrijving van de assistenten in het specialistenregister na de
opleiding van drie jaar en na een brief van de opleider waarin deze
verklaarde dat de desbetreffende assistent voldeed. Tussen 1921
en 1949 werden in het ziekenhuis Calvariënberg 14 assistenten
opgeleid voor de interne geneeskunde (tabel pag. 17). Opleiders
waren achtereenvolgens A.H.J. Hintzen van 1921 tot 1934 en
dr. Ch. Mendes de Leon van 1935-1958.
Amerikaanse tijden
In 1949 werden de visitaties van opleidingsklinieken ingesteld.
Dierbare herinneringen
De internist Jean Pierre Sels werd opgeleid door Coenegracht.
Hij spreekt nu nog met veel ontzag over zijn opleider dokter
Coenegracht die hij nooit of te nimmer met Sjef mocht aanspreken.
Hij roemt de encyclopedische kennis van Coenegracht en spreekt
vergoelijkend over de onmogelijke visitetijden. Sels werkte van acht
tot acht, soms van acht tot tien en werd in de stijl van Coenegracht
Geert Blijham en Ruud de Koning, oude facultaire assistenten.
Geleidelijk maakte het meester-gezelsysteem plaats voor een
meer gestructureerde opleiding, nu van 5 jaar, waarvoor overigens
pas in 1958 formele opleidingseisen werden geschreven. Kost
en inwoning waren niet meer aan de orde, maar hard en lang
werken als assistent in opleiding bleef de norm. Voorwaarden
voor de erkenning van de opleidingen werden dagelijkse
ochtendrapporten, grote visites twee keer per week, een wekelijkse
patiëntenbespreking en maandelijkse refereeravonden. Tot eind
1960 bleven de zaal en de eerste hulp het typische werkterrein
voor de assistent in opleiding. Op de interne afdeling van het
ziekenhuis Calvariënberg werkten in die periode 4 assistenten
op de interne afdeling. In 1958 volgde J.M. Coenegracht zijn
leermeester Mendes de Leon op als opleider. Hij bleef tot 1984
een gewaardeerd, soms vereerd en zeker gevreesd opleider. De
stilzwijgende afspraak en de verwachting over de werktijden kwam
erop neer dat assistenten zolang werkten tot de dagelijkse taken
voor de patiëntenzorg waren afgerond, inclusief die op zaterdag.
De gemiddelde werktijd was toen op het niveau van de huidige
assistenten in opleiding in de grote Amerikaanse klinieken, 80 uur
per week. Bij dit langdurige werk steeg het netto inkomen van de
interne assistenten tot 2500 gulden per maand.
93
| Jeroen Mebis | B Meessen | Ruth van der Meide | F Meijer | B Meijers | Anita Meijers | Diego Mendes de Leon | T Merlijn | Annelien Mertens | Ton Mestrom | Femke Meynen | An van Mierlo |