Faculteit, zoekcommissie, ziekenhuis en afdeling waren verdeeld.
van veel anderen onduidelijk. De discussies in de vakgroep waren
Reneman was een voorstander van Duursma; zijn invloed in de
intens; iedereen realiseerde zich dat met de keuze tussen Duursma
faculteit was groot. Greep daarentegen favoriseerde Flendrig.
en Flendrig in belangrijke mate de toekomst van de interne
Hij beschreef hem als ‘een vriendelijke Greep’ en benadrukte
geneeskunde in Maastricht werd bepaald. Een faculteitsman versus
dat na de lange en deels traumatische voorgeschiedenis moest
een ziekenhuisman, een onderzoeker versus een dokter, een
worden gewerkt aan de opbouw van een samenhangende en
strenge Fries versus een beminnelijke Limburger, de tegenstellingen
samenwerkende afdeling. De kandidaten bezochten meerdere
waren evident. De vakgroep luisterde, discussieerde en, tenslotte,
malen Maastricht en oefenden invloed uit op de belangrijkste
stemde. De uitslag: Flendrig.
spelers in het besluitvormingsproces. Het was snel duidelijk dat
En zo kwam met de komst van Flendrig op 1 juli 1982 aan de
Hulsmans en Rahn de visie van Greep deelden. Of zij daarbij
lange aanloop een einde. Op 31 december 1982 tekenden het
helemaal begrepen wat deze met de uitdrukking ‘een vriendelijke
Bestuur van Ziekenhuis St. Annadal, het Bestuur van de Faculteit
Greep’ bedoelde, valt in het licht van latere gebeurtenissen te
Geneeskunde, het College van Bestuur van de Universiteit
betwijfelen.
Limburg, de vrijgevestigde internisten in Annadal en de stafleden
van de Capaciteitsgroep Interne Geneeskunde de ‘Afspraken
Formeel heeft een vakgroep niet het laatste woord bij benoemingen
met betrekking tot de Academisering van de afdeling Interne
van hoogleraren en afdelingshoofden. Zeker in dit geval was
Geneeskunde’. De afdeling was geacademiseerd, zij telde
duidelijk, dat een benoeming tegen de wil van de meerderheid
3 hoogleraren, 15 internisten en 8 arts-assistenten, beschikte over
van de vakgroep en afdeling Interne Geneeskunde buitengewoon
127 bedden en zag jaarlijks 25.000 patienten poliklinisch. Maar voor
onverstandig zou zijn. Veel hing af van de mening van de
het een volwaardige academische afdeling zou zijn, was nog een
internisten. De mening van Hulsmans en Rahn was bekend, die
lange weg te gaan. De aanloop was genomen, nu de sprong nog.
51