Wellicht hadden de artsen ‘daarboven’ het ook geprobeerd, maar
had natuurlijk een acute leucaemie… Maar ik moest uiteraard
zonder resultaat… Eén van mijn heele goede studie-vrienden,
opbellen… De vader wist niet precies wat voor ziekte zijn dochter
Jules Enneking (†), was assistent bij professor Borst. Ik belde hem
had, zij had overal blauwe plekken… Ik maakte, met grooten
op. Hij zei mij dat de patiënt reeds ernstig aangetaste nieren, een
tegezin, een afspraak voor den volgende middag, na afloop van het
peuritis en een pericarditis had; in dit vergevorderde stadium was
spreekuur. Na een grondig onderzoek, inclusief sternumpunctie,
ook van cortico-steroïden niets meer te verwachten…
kwam ik tot de conclusie dat patiënte géén leucaemie, maar een
ITP (M. Werlhof) had! Die diagnose konden zij in Leuven toch niet
Maar ik gaf mij niet gewonnen. Je kon het toch probeeren… Maar
gemist hebben… Met veel schroom belde ik tenslotte professor
zoo gemakkelijk ging dat niet. Ik stond daar een beetje als David
Vandenbroucke op: had patiënte niet gereageerd op cortico-
tegenover Goliath. Tenslotte heeft mijn vader (misschien dacht hij
steroïden, vincristine (immuunglobulinen waren nog niet in zwang);
er net zoo over als ik) professorBorst opgebeld en hem clementie
antwoord: neen, geen enkel effect. Volgende vraag; “hebt Gij
gevraagd voo r mijn jeugdig enthousiasme. Twee dagen later lag
(Vlaanderen!) geen splenectomie overwogen?” Antwoord: “Ewel
Jacques in Annadal, doodziek. Hooge doses ACTH brachten een
collega, als Gij een chirurg bereid vindt een splenectomie te
langzame verbetering op gang. De nierfunctie verbeterde, pleuritis
verrichten bij een patiënte zonder bloedplaatjes en dus 99% kans
en pericarditis smolten langzaam weg. Na één maand kon de
op “Mort sur la table”, dan feliciteer ik u !” Na dit gesprek heb ik
patiënt het ziekenhuis verlaten in een volledige remissie. Op den
de ouders het dilemma voorgelegd, bevestigd dat hun dochter
avond voor zijn ontslag heb ik een gesprek onder vier oogen met
zonder operatie binnen afzienbaren tijd zou sterven, voorzichtig
hem gehad. Natuurlijk wilde hij weten wat hem in de toekomst
geopperd dat ik de kans op een goeden afloop van de operatie niet
te wachten stond. Ik heb hem toen gezegd dat hij er niet op
zóó laag inschatte als mijn hooggeleerde collega uit Leuven en hen
mocht rekenen dat hij definitief genezen was. Waarop hij mede
verzekerd dat wij in Annadal een zeer bekwamen chirurg hadden,
deelde dat hij verloofd was, maar dat hij het niet fair vond zijn
die wellicht op mijn verzoek den ingreep zou uitvoeren. Bovendien
verloofde jarenlang aan het lijntje te houden. Hij heeft de verloving
kon ik een extra voorzorg in het vooruitzicht stellen: transfusie van
verbroken…
bloedplaatjes. Als oud-assistent van Professor dr. J.J. van Loghem
wist ik dat in het C.L.B.D. bloedplaatjes-suspensies bereid konden
Jarenlang kwam Jacques geregeld op controle. Hij heeft geen
worden; de vraag was of die bloedplaatjes na transfusie nog
rechutes gehad en kreeg alleen een onderhoudsdosis nivaquine (en
werkzaam waren…
daarvan op den duur ernstige retina-beschadiging). Hij heeft zijn
universitaire studie kunnen voltooien en is werkzaam geweest als
In een mum van tijd was alles geregeld. Ik stond den volgende
leeraar op het gymnasium.
morgen om 8 uur op het station in Maastricht om twee in ijs
gekoelde zakken met bloedplaatjes af te halen, was een kwartier
En toen… op een Woensdagmiddag 8 à 10 jaar later, verscheen hij
later in de O.K. waar dr. P. Roodenburg (hulde voor zijn moed
niet op het afgesproken tijdstip in de polikliniek. Dat was nog nooit
en kunde) klaar stond om bij de 13-jarige Hilde splenectomie te
gebeurd! Ik belde zijn vader op. Jacques… had zich verhangen…
verrichten. Drie kwartier later was de operatie beëindigd. Niets
Hij had dien ochtend vernomen dat zijn vroegere fiancée tenslotte
geen “mort sur la table”. Patiënte had slechts weinig bloed
met een anderen man getrouwd was…
verloren, herstelde voorspoedig, de thrombocyten verschenen in
het bloed als appels van een rijk beladen boom, na tien dagen was
Niet zoo lang daarna stond ik voor een nieuwe uitdaging. Het
Hilde thuis, genezen!
begon ook nu weer met een bedroefden man, die onze eerste
afwaschmachine kwam installeeren. Hij had mijn vrouw onder
Zij is – met haar moeder – nog enkelen maanden voor controle
tranen toevertrouwd dat zijn 14-jarige dochter in het Leuvensche
teruggekomen. De thrombocyten gedroegen zich keurig. Toen
Universiteitsziekenhuis lag, een ongeneeslijke bloedziekte had en
kwam de dag van het afscheid. Ik zei tegen de moeder: “U hoeft
den volgenden dag naar huis zou komen “om te sterven”.
niet meer met Hilde terug te komen.” Daarop stuurde de moeder
Mijn vrouw, die toen nog dacht dat ik een wonderdokter was,
haar dochter even naar buiten. Zij wilde mij vertrouwelijk spreken.
had den installateur gezegd dat ik een speciale opleiding voor
“Mag Hilde ook volleybal spelen?” “Natuurlijk, dat is heel goed
bloedziekten had gehad (bij professor Heilmeijer in Freiburg ), dat
voor haar.” Dan, met een steelschen blik naar de deur: “Als zij
ik misschien iets voor zijn dochtertje zou kunnen doen en dat zij
straks jongezellin is, eh…”Hilde mag gewoon uitgaan…” “Trouwen
mij zou vragen ’s avonds op te bellen voor een eventueele afspraak.
en kinderen krijgen?” “Een lieve man en veel kindertjes…” Vol
Ik was woedend toen ik dit hoorde! Wij hadden goede contacten
dankbaarheid verlieten moeder en dochter mijn spreekkamer.
met Leuven en leidden assistenten uit Leuven op in de inwendige
Maar dat was niet het einde van mijn relatie (“honi soit qui mal
geneeskunde. Ik kende professor Josue Vandenbroucke persoonlijk,
y pense”) met Hilde. Een tiental jaren later, op een ijskouden
hij was geen gemakkelijk heerschap en (net als ik) gepromoveerd op
winteravond, trotseerde ik sneeuw en ijs om mijn Lion’s club
36 een proefschrift over haemolytische anaemieën). Het arme meisje
te vertegenwoordigen op een liefdadigheidsbal te Hasselt.
| |Marcelle van Eupen | Jeroen Eurlings | M Evers | Esther Ewalds | I Eykelberg | Nicolle Fernandez-Bakker | Isabel Ferreira | Gerda Fijten | Hans Fiolet | Guus Flendrig | Suzanne Fleuren |