Dr Theo Postmes
Eén van de meest kleurrijke medewerkers van de
werkgroep Endocrinologie was dr Theo Postmes
(1930-2002). Postmes was leraar Biologie in het St
Maartenscollege van Maastricht. Daarnaast was hij,
merendeels in zijn vrije tijd, werkzaam in een door hem
zelf opgezet laboratorium in de kelder van het ziekenhuis
St. Annadal. Met Coenegracht bedacht hij tal van
experimenten en stond hij onder meer aan de basis van
leiding van mevrouw Denis-Thissen en sinds 2004 onder leiding
van mevrouw Jöbses-Penders. Inmiddels zijn een deel van de
zorgtaken van de diabetesverpleegkundigen overgenomen door
praktijkondersteuners en hebben de diabetesverpleegkundigen
een meer ondersteunende rol gekregen en zijn zij vooral betrokken
bij onderwijs en de behandeling van meer complexe patiënten in
huisartspraktijken. Ook in de tweede lijn kregen zij steeds meer
de rol van diabetesexpert zodat zij nu bijna zelfstandig complexe
patiënten in het ziekenhuis behandelen.
het promotie-onderzoek van Sels met de voedingsvezel
guar. Hij was een gedreven en creatieve man met een
enorm doorzettingsvermogen waardoor hij mede vanwege
zijn uitgebreide wetenschappelijke belangstelling met
beperkte middelen buiten gebaande paden kon treden
en velen kon stimuleren. Zijn belangrijkste bijdrage
is ongetwijfeld zijn onderzoek naar de bijzondere
eigenschappen van honing voor de behandeling van
wonden en vaginale infecties. Naast wetenschappelijk was
Postmes ook praktisch ingesteld. Na zijn pensionering
richtte hij met twee zoons Triticum BV op dat een
honingzalf onder de naam L-Mesitran op de markt brengt
in een 25-tal landen. Voorts ontwikkelde Postmes op
basis van honing, voedingsvezels en tarwekiemen het
geneesmiddel Neutrel/E-mellion voor de behandeling van
maagpijn en brandend maagzuur.
Opbouw na moeilijke periode
Met de benoeming in 1996 van de uit Utrecht afkomstige de
Bruin tot hoofd van de werkgroep brak een moeilijke periode aan.
De onderlinge samenwerking was niet goed met onvermijdelijk
negatieve consequenties voor de zorg, het onderzoek en
onderwijs. Als gevolg daarvan moest na een visitatie de opleiding
in het aandachtsgebied endocrinologie gestaakt worden. In
2001 vertrok de Bruin en in 2002 aanvaardde Wolffenbuttel de
positie van hoogleraar in Groningen. De Bruin werd als hoofd van
de werkgroep opgevolgd door Schaper, die in 2006 bijzonder
hoogleraar Interne Geneeskunde, in het bijzonder diabetes
mellitus, werd. Na het vertrek van de Bruin volgde er een fase
waarin de werkgroep weer moest worden opgebouwd. Inmiddels
was Kruseman na 6 jaar rector magnificus van de Universiteit
Maastricht te zijn geweest teruggekeerd in de werkgroep. Met
de aanstelling van de endocrinologen Havekes en Kars kwam de
werkgroep weer op oude sterkte. Havekes en Kars waren beiden
in Leiden opgeleid en hadden nadien in de VS onderzoek verricht.
Kort daarna moest Sels, die een belangrijke rol speelde in de
zorg en de continuïteit van de werkgroep, door een ongeval zijn
werkzaamheden helaas onderbreken. Een jaar later ging hij met
vervroegd pensioen.
Recente ontwikkelingen
In de periode 2009-2012 werd de werkgroep, die inmiddels
onderafdeling van de afdeling interne geneeskunde geworden
was, ondersteund door Sauerwein, emeritus hoogleraar
Interne Geneeskunde van het AMC, waardoor het metabolisme
onderzoek verder ontwikkeld kon worden. Met de komst van
2 nurse practioners kon de afdeling een bijzondere expertise
opbouwen op het gebied van diabetische voetulcera en pijnlijke
diabetische neuropathie. Het onderzoek werd meer gecentreerd
rondom het thema diabetes en de onderste extremiteit, met
als hoofdonderwerpen diabetische voetulcera (waarvoor een
Europese subsidie werd verkregen), endocriene determinanten van
spierdysfunctie, en oorzaken en consequenties van verminderde
mobiliteit bij diabetes. Met Stehouwer, inmiddels hoofd van
afdeling Interne Geneeskunde, werd de Maastricht Studie
opgezet, een grootschalig epidemiologisch onderzoek naar de
148
oorzaken en gevolgen van diabetes. Ook de opleiding tot internist-
| | Karin Steenhuisen | Trudy Stefess | A Stegeman | Coen Stehouwer | Yvonne Steijns | T Stelling | R Stevelmans | Caroline Stevens | Reinhold Stockbrugger | Carmen Stolwijk |