Interne Geneeskunde Maastricht - MUMC | Page 136

en effectiever worden ingevoerd. Deze regionale strijd heeft lang een remmende werking gehad op de verdere ontwikkeling van de afdeling. Echter in de loop der jaren, soms na ruzies, vaak na vruchtbaar overleg kwamen stapsgewijs ziekenhuizen in de regio tot de conclusie dat samenwerken beter was dan vechten. Dit had tot gevolg dat patiënten uit Limburg niet meer verwezen behoefden te worden naar Rotterdam, Leiden of Nijmegen maar dicht bij huis behandeld konden worden, in het academisch ziekenhuis in Maastricht. Deze voorspoedige ontwikkelingen werden gecompliceerd door wisselingen in de samenstelling van de staf. Blijham werd in 1993 opgevolgd door Hillen die na het overlijden van Flendrig de hematologie-oncologie verliet om hoofd te worden van de afdeling Interne Geneeskunde . Vervolgens werd Wagstaff benoemd die vanaf 1998 de leiding had over wat toen nog heette “de werkgroep Hematologie-Oncologie”. Wagstaff vertrok in 2003 naar Wales voor een benoeming als hoofd van de oncologie aan de universiteit van Swansea. In deze periode van de wisselingen van het hoofdschap Professor dr. H. Schouten, hoofd hematologie. was Schouten de stabiele factor, die de facto leiding gaf aan de supportive care en ook goede samenwerking met andere afdelingen hematologie. binnen het ziekenhuis maar ook in de regio. Dit leidde tot de derde vorm van differentiatie: oude maar ook nieuw aangetrokken Een tweede vorm van differentiatie was die tussen de hematologie stafleden werden verantwoordelijk gemaakt voor onderdelen om dit en de medische oncologie. De werkgroep Hematologie-Oncologie tot een groter succesvol geheel te smeden. Mevrouw Ten Haaft en was een unicum in Academisch Nederland. Alle Academische later van Gelder waren verantwoordelijk voor het op hoog niveau ziekenhuizen hadden een zelfstandige afdeling Hematologie en een brengen van de diagnostiek. Hamulyak en later mevrouw van zelfstandige afdeling Medische Oncologie. Op sommige plaatsen Pampus en Beckers, hadden de taak om de klinische stolling en de als onderdeel van de Interne Geneeskunde en op andere plaatsen supportive care uit te bouwen. De behandeling van de zo frequent als een echte zelfstandige afdeling. Nadat het Maastrichtse voorkomende infecties konden uitstekend geprotocolleerd worden in model van een gecombineerde hematologie en oncologie vele samenwerking met mevr.van Pampus vanuit de hematologie en van jaren als kracht van de afdeling beschouwd werd, ontstond Tiel vanuit de medische microbiologie. De afdeling weefseltypering, daar toch toenemend twijfel over en gingen er steeds meer aanvankelijk met mevrouw van de Berg later met Tilanus, was van stemmen op om hematologie en oncologie te splitsen, conform groot belang voor de klinische zorg. Later waren ze essentieel voor de andere academische afdelingen in Nederland. Deze situatie de start van het transplantatieprogramma met stamcellen van niet- was tegengesteld aan de ontwikkelingen op vele plaatsen in de verwante donoren. Verenigde Staten, maar ook dichterbij in Duitsland. Zonder onderzoeksprogramma zou de meerwaarde van een Dus werden hematologie en medische oncologie gesplitst. academische hematologie beperkt zijn. Bos kreeg de kans om, Harry Schouten werd het eerste hoofd van de onderafdeling samen met Germeraad en van Gelder, in nauwe samenwerking met hematologie en hoogleraar Interne Geneeskunde, in het bijzonder de afdeling transplantatie imunologie, de expertise op het gebied de stamceltransplantaties, waarmee tevens de duidelijke profilering van de immunotherapie basaal te verbreden door ook de niet T-cel van de hematologie werd benoemd. immuniteit te onderzoeken en in te zetten voor de toekomstige behandeling van patiënten. Dit thema past perfect bij de klinische Voor een goede topklinische en topreferente zorg in de hematologie zwaartepunten. Na aanvankelijk veel vallen en nog meer opstaan zijn meerdere factoren van belang: excellente diagnostiek, goede heeft dit onderzoek een hoge vlucht genomen. Bos werd in 2013 heldere protocollen, participatie in klinische studies, adequate tot hoogleraar benoemd. 135 | Subhashis Sarkar | Hans Sauerwein | Bram Schaap | Esther Schaepkens | Casper Schalkwijk | Nicolaas Schaper | Andrea Scharmga | J Scharpé | Gaby Scheepers |