Innym szlakiem
| 04 Historia |
Epoka żelaza, czyli wczesne średniowiecze, to czasy
Wikingów. Nie wszyscy Skandynawowie byli Wikingami, ale ten romantyczny mit jest chętnie kultywowany
w dzisiejszych czasach. Wikingowie słynęli z podbojów
i dalekich wypraw morskich, byli również sprawnymi
kupcami. Posługiwali się alfabetem runicznym, a wiele
inskrypcji wyrytych w kamieniach można odnaleźć na
obszarze południowo-wschodniej Szwecji. Najbardziej
znane są kamienie runiczne z Sölvesborga (Stentoftestenen, Sölvesborgsstenen i Stiby Sissa), kamień z Björketorp (Björketorpsstenen) i kamień z Västra Skällenäs
(Västra Skällenäs runsten). Alfabetowi runicznemu przypisuje się właściwości magiczne, a wycięte w granicie znaki często zawierają przestrogi lub klątwy.
Aurę tajemniczości wzmagają także, pochodzące z
czasów Wikingów, megalityczne grobowce, cmentarzyska i kamienne kręgi. Występują one licznie i nawet dla
niewprawnego oka są bardzo czytelnym elementem krajobrazu. Położone na niskich wzgórzach, ułożone najczęściej w symbol łodzi, są miejscami pochówku, bardzo
charakterystycznymi dla epoki żelaza. Zmarłych grzebano wraz z rzeczami osobistymi, dzięki czemu prace archeologiczne dostarczają wielu ciekawych informacji o
życiu i zwyczajach dawnych mieszkańców. Przykładem
są złote figurki wikińskie nazywane skarbem z Vång, od
nazwy miejscowości, w której zostały znalezione.
Fot. Jarosław Czochański
93